Dziewczyna z Ajutthai. Niezbyt grzeczna historia recenzja

Twórczość autorstwa Pani Agnieszki Walczak-Chojeckiej miło wspominam, gdyż to była pierwsza podarowana książka pt. '' Dziewczyna z Ajutthai. Niezbyt grzeczna historia'' z autografem od debiutującej wówczas pisarki.

Główną bohaterką w tej oto opisywanej powieści jest Joanna, która to poświęciła 10 lat pracy w międzynarodowej korporacji farmaceutycznej. Utraciła pracę, ale mimo wszystko potrafiła udowodnić, że nie ma dla niej rzeczy niemożliwej w dobie, gdy ciężko jest zdobyć pracę i walczyć o nią każdego dnia. To typ kobiety walczącej, odważnej, analizującej sytuacje, które ją dotyczą i mają dla niej obecnie znaczenie. Od Joanny wypływa ciepło, serdeczność, szacunek do rodziny, którą tak bardzo mocno kocha i liczy się z ich zdaniem. Joanna stanowiła dla mnie zagadkę. To trudny przeciwnik do odgadnięcia i rozszyfrowania pod względem zawodowym.

Możemy, przyglądnąć się z bliska jak wygląda praca w wielkich korporacjach, a w tym pogoń za pieniędzmi, sukcesem, który tak do końca nie daje poczucia spełnienia.

Odkryjemy w tej oto powieści dostrzegania wśród wielu problemów występujących u młodych i zagubionych ludzi, którzy sami nie wiedzą, czego chcą od życia.

Ujęła mnie osobiście tutaj doskonale przeprowadzona przez autorkę obserwacja ludzi pracujących w tego oto firmach, którzy ciężko pracują na sukces kosztem własnych prywatnych marzeń o założeniu rodziny.

Cieszę się, że mogłam uczestniczyć w życiu Joanny na czele z jej znajomymi i sympatyczną rodziną.

Książka ta składa się z ośmiu rozdziałów, które zostały skonstruowane pomysłowo.

Nie zabraknie również w tej oto powieści poczucia humoru oraz odpowiednio zastosowanej w tekstach kultury słowa.

Walorem szczególnym, który utkwił mi szczególnie w pamięci to uchwycenie opisów związanych z opisem spotkania Joasi w Zakopanem z rodzicami, sympatyczne przeprowadzane rozmowy z bratem, gdyż są to tereny sercu bliskie mi osobiście.

W tej niezwykle napisanej powieści każdy z Czytelników znajdzie coś dla siebie.

Polecam przeczytać tę książkę.