Futbol w słońcu i w cieniu recenzja

Gazecie "Financial Times" należy się medal za napisanie najgłupszego blurba w historii sportowych książek, a idzie on tak: "Odpowiedź sportu na Sto lat samotności". Jak??? Pomijając już fakt, że książka Eduardo Galeano, której dotyczy niefortunny blurb, nie jest powieścią, nie sądzę aby Urugwajczyk chciał coś nobliście z Kolumbii udowodnić, a już na pewno nie w imieniu sportu w ogóle, a zawodowego w szczególności. Ale to jeszcze nic, ponieważ...

... drugi medal (nie mniej cenny) należy się wydawnictwu SQN Originals (takie niby bardziej ekskluzywne SQN: czyli drożej i na gorszym papierze) za umazanie tą smółką cudownej okładki "Futbolu w słońcu i w cieniu". Dobrze. Dosyć już złośliwości, przejdźmy do meritum.

"Futbol w słońcu i w cieniu" to praktycznie same anegdoty (dobre i bardzo dobre) i przemyślenia autora (ciekawe) na ich temat. W krótkich, długości od jednego akapitu do kilku stron, rozdzialikach, ułożonych chronologicznie, opisuje Galeano swoje ulubione gole z poszczególnych mundiali i ligowych boisk. Pisze o wielkich i zapomnianych gwiazdach, o historii futbolu i jego postępującej ewolucji.
Pisze o sprawiedliwości społecznej, a robi to w duchu mocno lewicowym, ale nie językiem dzisiejszej lewicy - jest bardziej rzecznikiem biednego południa (Afryka, Ameryka Łacińska) w starciu z bogatą północą (Europa). Krytykuje postępującą komercjalizację wszystkiego, co się z zawodową piłką wiąże np. ironicznie podając przy zwycięzcach mistrzostw świata ich sponsora technicznego (producenta strojów sportowych).

Galeano pisze ze smutkiem o tym, że futbol zatracił dawne piękno na rzecz wyrachowania i gry na zero z tyłu, ale nie jojczy, że: kiedyś to były czasy - mimo maszynki do robienia pieniędzy i legitymizowania reżimów autorytarnych, czym w zasadzie stała się dzisiejsza piłka, wciąż dostrzega w niej dawne piękno, wciąż daje mu ona radość i szczerze przyznam, że tak jak piłka dawała radość Eduardo Galeano, tak jego książka dała radość mnie. Bo Galeano pisze piękne, krótkie teksty, subtelne, czasami (czarno) humorystyczne, czasami nostalgiczne, z erudycją ale nie wydumane - każdy z osobna to perełka.