Gliniany most recenzja

Chciałam się zachwycić, dać się porwać Markusowi Zusakowi i jego "Glinianemu mostowi". Gdy sięgałam po to opasłe tomisko (ponad 500 stron, twarda okładka, i gabaryty małego pustaka) nie brałam innego scenariusza pod uwagę.
I tak ja trzeba autorowi oddać że stworzył niezwykle wzruszającą, wielowątkową i bliską życiu historię o wydawać by się mogło zwykłej rodzinie, tak sposób narracji odebrał mi połowę przyjemności z czytania. Najtrudniejszy był początek, po którym chciałam cisnąć książką w kąt. Gdy jednak przyzwyczaiłam się do sposobu opowiadania (ach ten narrator wszechwiedzący) i braku chronologii moje emocje się uspokoiły i mogłam wsłuchać się w opowieść Marka Zusaka.

"Gliniany most" to historia australijskiej rodziny Dunbarów: ojca, matki (emigrantki z Polski) i ich pięciu synów. Śledzimy losy Michaela i Penelopy jeszcze przed ich poznaniem się. Jego - uroczego chłopca wychowywanego przez matkę i jej - zdolnej dziewczynki ze wschodniej Europy która z determinacją pod okiem ojca ćwiczy grę na pianinie. Jego marzeniem jest by córka dorastała w wolnym kraju i by tam mogła rozwijać swój talent. Organizuje więc ucieczkę niczego nieświadomej Penelopy która ma dać kilka koncertów w Wiedniu.
Gdy odrywa zamiary ojca postanawia poddać się losowi i po kilu miesiącach w obozie przejściowym trafia do Australii.
Penelopa robi wszystko aby szybko się zaaklimatyzować: uczy się języka, znajduje pracę sprzątaczki i zbiera pieniądze na pianino. To właśnie ten instrument dostarczony pod niewłaściwy adres łączy jej życie z życiem Michaela Dunbara - na zawsze.

To opowieść o miłości wszelakiej: tej małżeńskiej, rodzicielskiej, braterskiej. To też opowieść o stracie, radzeniu sobie z żałobą i konsekwencjami trudnych decyzji które się podjęło. Piękna to historia choć jak dla mnie zbyt przegadana i opowiedziana w zawiły sposób. Mam wrażenie że można było prościej podejść do tematu (z korzyścią dla powieści).

Mimo to, to na pewno lektura warta uwagi, choć zupełnie inna od poprzednich książek autora.