Wanda recenzja

Wanda rodzi się w momencie gdy jej matka Aniela dobiega czterdziestych urodzin. W czasach PRLu to to już bardzo późne macierzyństwo zwłaszcza, że starsza córka już jest prawie dorosła. Nie sprzyja to ani kontaktowi ze starszą siostra ani z matką mocno już udręczoną praca na gospodarstwie i wiecznie nieobecnym mężem nie stroniącym od alkoholu. Dla dziewczynki najczulszą opiekunką staje się babcia Franciszka. Od niej to dziewczynka dowiaduje się podstawowych informacji o otaczającym ją świecie. Ona też wpaja jej ciekawość i głód wiedzy. Wandzia bardzo chce nauczyć się czytać co jest zupełnie niezrozumiałe dla matki, która sądzi, że jest to umiejętność zupełnie niepotrzebna w gospodarstwie. dziecko jednak jest nadzwyczaj nieustępliwe w tej kwestii. Co więcej pod wpływem opowieści babci zaczyna nieudolnie zapisywać swoje historie coraz częściej rodzące się w jej głowie.
Gdy dziewczynka idzie do szkoły wyraźnie pod tym względem odstaje od rówieśników. Jej staranne zeszyty wzbudzają zazdrość co najczęściej przeradza się w dokuczanie i niszczenie jej mienia. To z kolei wywołuje awantury w domu, bo matka nie ma pieniędzy na kolejne finansowanie artykułów szkolnych. Pasję Wandy dostrzega nauczycielka języka polskiego, która zachęca dziewczynę do startowania do liceum ogólnokształcącego słynnego Mickiewicza.
W międzyczasie jak to bywa na drodze dziewczyny pojawia się pierwsza miłość niezbyt zresztą szczęśliwa, ale która pokazuje, że nasza bohaterka nie wie tak naprawdę czego ma oczekiwać od przyszłego wybranka. nie ma bowiem żadnych wzorców rodzinnych. Małżeństwo jej rodziców jest pozbawione zarówno uczucia jak i szacunku do drugiej osoby.
Także w tym tomie możemy się zachwycać bardzo umiejętnie stosowaną gwarą. Dialogi są tak autentyczne, że czasami wręcz trudno było zrozumieć co mówią bohaterowie. znów poruszany jest ważny temat przemocy domowej przejawiającej się zarówno w domu rodzinnym Wandy jak i w jej późniejszej rodzinie. Szkoda trochę, że autorka nie posłużyła się jakimś innym pomysłem na losy dziewczyny. Jest to prawie dokładne odbicie losów jej matki i tak naprawdę można było się domyślić co będzie dalej. Szkoda, bo potencjał był i trochę się zmarnował.