Ballada o Czarnym Tomie recenzja

Horrory z wydawnictwa Mag zwróciły moją uwagę już w momencie, w którym zaczęły się ukazywać, a, że lubię prozę Lovecrafta to na pierwszy rzut poszła "Ballada o Czarnym Tomie" autorstwa Victora LaValle.

Jest to opowieść o Charlesie Thomasie Testerze, który żyje z naciągania frajerów. Kantuje mieszkańców Harlemu, Flushing, Meadow i Red Hook, żeby zapewnić sobie oraz ojcu dach nad głową i coś do jedzenia. Ten mężczyzna wie, że odpowiednio dobrany garnitur potrafi rzucić silny czar, natomiast futerał na gitarę zapewnia mu niewidzialność. Zdaje sobie też sprawę, żewypisana na jego skórze klątwa przyciąga uwagę zamożnych białych i posłusznych im gliniarzy. Kiedy jednak Charles dostarcza okultystyczną książkę samotnej czarownicy mieszkającej w sercu Queens, otwiera drzwi do królestw prawdziwej magii i przyciąga uwagę istot, których lepiej byłoby nie budzić.

W Brooklynie zanosi się na burzę, która może pochłonąć świat. Jednak czy Czarny Tom dożyje chwili, w której ta burza się rozpęta?

Jak już wspominałam lubię książki z lovecraftowskimi motywami, więc nie mogłam przejść obok tej nowelki obojętnie. Tym bardziej, że jej fabuła jest osadzona w czasie i miejscu, które bardzo lubię, a rzadko spotykam to połączenie w książkach. Jednak mimo wszystko podeszłam do "Ballady..." bez większych oczekiwań, chociaż w nadzieją na dobrą lekturę, która oderwie moje myśli od pracy. I udało się!

Mroczny i duszny klimat powyższej historii sprawił, że przepadłam w tej opowieści na dłuższą chwilę i do tej pory nie mogę wyjść z wrażenia jak cudownie lovecraftowska jest to opowieść. Motywy, które dobrze znam z Lovecraft'a zostały tu świetnie rozegrane, a zakończenie sprawiło, że cała historia będzie siedzieć w mojej głowie jeszcze długo. Jednakże "Ballada o Czarnym Tomie" to nie tylko świetny horror, który był dla mnie świetną rozrywką. To również historia o tym co może zrobić z człowiekiem dyskryminacja; przemoc, której doświadcza oraz uprzedzenia i życie w biedzie. I mimo to, że jest to nowelka, która ma poniżej 100 stron, to warto dać jej szansę - tym bardziej, jeżeli lubi się prozę Lovecraft'a.