...Zeschnięte liście i kwiaty... recenzja




Interesuję się światem kultury i nauki w dwudziestoleciu międzywojennym w Polsce. Czytając o Witkacym, przeczytałam też o jego przyjacielu z młodości, Leonie Chwistku. Później obejrzałam obrazy Leona Chwistka na wystawie Formistów w Muzeum Narodowym w Krakowie. Okazało się, że Leon Chwistek był postacią barwną, niezwykłą, wręcz człowiekiem renesansu. Młodość spędził w Krakowie i Zakopanem, gdzie wzrastał i przyjaźnił się z Witkacym i Bronisławem Malinowskim. Później ich drogi życiowe się rozeszły. Chwistek studiował filozofię, matematykę i psychologię, doktoryzował i zrobił habilitację się z logiki. Razem z Hugonem Steinhausem i Stefanem Banachem był jednym z założycieli Polskiego Towarzystwa Matematycznego. Współpracował z Bernardem Russelem i dzięki także jego rekomendacji objął katedrę logiki we Lwowie. Oprócz tego był malarzem, teoretykiem sztuki, współzałożycielem krakowskiej grupy „Ekspresjoniści Polscy” przemianowanej na Formistów, w której był jednym z teoretyków. Prowadził też bogate życie towarzyskie, przecież wszyscy spotykali się w Zakopanem.




Książkę napisała córka Leona, też matematyczka i malarka, a także, jak się przekonałam doskonały gawędziarz. Matka była siostrą znakomitego matematyka, a ciotka żoną innego matematyka. Nie jest to typowa biografia, ale gawęda o życiu całej rodziny. Oczywiście rozpoczyna od opisu dzieciństwa i młodości swoich rodziców. Później przechodzi do własnych wspomnień z dzieciństwa i młodości i pisze pamiętnik dziecka Leona Chwistka. Wspomnienia dotyczą nie tylko ojca, ale życia towarzyskiego całej rodziny. Często wypoczywali w Zakopanem, gdzie zbierała się cała kulturalna śmietanka Polski, razem bawili się, chodzili na wycieczki i dyskutowali na różne tematy. Mieszkając w Krakowie i we Lwowie też prowadzili rozlegle życie towarzyskie. Nie tylko kwitły przyjaźnie, ale też koligacje rodzinne, które jeszcze bardziej ich zbliżały.

Dzięki tym wspomnieniom możemy poznać, jak żyli, bawili się ludzie, których znamy z historii literatury, sztuki, muzyki czy nauki. Świetnie odmalowuje atmosferę artystyczną dwudziestolecia międzywojennego. Czytałam te wspomnienia z przyjemnością, dużo jest ciekawostek i anegdot z życia znanych wszystkim postaci. Może niezbyt zgadzam się z autorką do opisu konfliktu między jej ojcem a Witkacym. Uważała, że Witkacy miał kompleks niższości w stosunku do jej ojca. Natomiast poróżniły ich poglądy polityczne. Chwistek w Zakopanem spotkał Feliksa Dzierżyńskiego, pod wpływem jego stał się socjalistą, a później komunistą. W 1941 roku opuścił Lwów z armią radziecką i najpierw wykładał w Tbilisi, a później w Moskwie był działaczem Związku Patriotów Polskich. Autorka ma prawo do własnego zdania, a ja uważam książkę za barwny obraz tamtych czasów, przy której się dobrze bawiłam.

Wszystkie zdjęcia ze strony https://pl.wikipedia.org/wiki/Leon_Chwistek