Dom czarów recenzja

"Dom czarów" to druga książka Jamesa Herberta, którą miałam okazję przeczytać. Jako że pierwsza z nich przypadła mi do gustu, postanowiłam zakupić także tę drugą i zabrać się za czytanie tego samego dnia.

Historia opowiada o parze głównych bohaterów - Mike'iem i Midge, którym zbrzydło miasto i postanawiają przenieść się na wieś. Po jakimś czasie znajdują upragniony dom, wprowadzają się, a ich życie wydaje się być wspaniałe. On, muzyk, cieszy się ciszą i spokojem i może bez problemu komponować, ona, artystka, dostaje nowe tematy do prac. Oboje nagle odnajdują wenę, związaną z zawodem, przypisując to pozytywnemu działaniu domu. Jednak sielanka nie trwa zbyt długo. Okazuje się, że w okolicy działa tajemnicza sekta, która zaczyna interesować się nowymi lokatorami i coraz bardziej ingerować w ich życie. Mało tego - wcześniej przyjazny dom zaczyna wypełniać się piekielną energią.

Akcja rozgrywa się w umiarkowanym tempie. Pojawia się sporo spokojnych momentów, takich jak opisy miejsc. Dla fanów horrorów początek może wydawać się nudny, bo jest szczęśliwego życia, czasem tylko zakłócanego przez jakieś wydarzenia. Jednak od momentu wkroczenia sekty, fabuła, mimo że nie nabiera rozpędu, staje się o wiele ciekawsza, a czytelnik nie może oderwać się od tekstu. Dużą zaletą jest to, że do końca nie wie się, co tak naprawdę zagraża Mike'owi i Midge, a zakończenie jest w pewnym sensie nietypowe.

Bohaterowie są bardzo interesujący - począwszy od głównych, skończywszy na tajemniczej sekcie. Ta książka różni się od innych tym, że główną postacią nie jest samotny mężczyzna (jak na przykład w "Nawiedzony"), ale para.

Moim zdaniem książka Jamesa Herberta jest godna polecenia. Nie jest najlepszą w jego dorobku i różni się od pozostałych, ale myślę, że stanowi przyjemną lekturę i odskocznię od horrorów, gdzie krew leje się strumieniami.