Kochanek Wielkiej Niedźwiedzicy recenzja

Jedna z najgłośniejszych powieści przedwojennej Polski. Piasecki napisał ją w jednym z najsroższych więzień II Rzeczpospolitej, na Świętym Krzyżu. Tam też nauczył się literackiego języka polskiego. Nie miał żadnego wykształcenia. Uciekł z domu i się tułał. Trafił do Moskwy, gdzie był świadkiem Rewolucji. Od tej pory do końca życia będzie nienawidził bolszewizmu. Na Białorusi trafia do Wojska Polskiego i bierze udział w obronie Warszawy w 1920 roku. Po wojnie dalej się tuła po Wileńszczyźnie. Wreszcie udaje mu się zacząć współpracę z Polskim wywiadem na tych terenach. Jednak wywiad płacił mało i Piasecki dorabiał przemytem przynoszącym dużo większe dochody. Autor w zbeletryzowany sposób opowiada swoje losy na pograniczu wileńskim. Główny bohater Władek Łabrowicz jest jakby jego alter ego. Dla Władka najważniejsza jest wolność, koleżeństwo, solidarność i lojalność wobec przyjaciół. Był bezwzględnym bandytą, przemytnikiem, amoralny, z drugiej strony miał sztywny kodeks przemytniczy i była gotowy do poświęceń i oddania w stosunku do najbliższych mu osób. Piasecki opisuje świat przemytników i wszystkich w jakiś sposób związanych z tym procederem. Na pewno warte jest zauważenia, że przedstawiając ich życie nie musi uciekać się do wulgaryzmów i epatować seksem, abyśmy poczuli atmosferę tych miejsc, różnego rodzaju spelun i burdeli. Jest to jedna z nielicznych przedwojennych powieści sensacyjnych, trzymająca cały czas napięciu. Napisana jest językiem prostym, ale barwnym, czasami wręcz poetyckim. Najciekawsze są postacie w tej powieści, z jednej strony tragiczne, z drugiej kochający wolność i wierni sobie i swoim przyjaciołom. Są to pełnokrwiści ludzie ze wszystkimi ich dylematami i wyborami. Ludzie, którzy przede wszystkim kochają wolność i dla nie są gotowi poświęcić wiele.
Pierwsze dwie książki, które napisał w więzieniu zatrzymała mu cenzura. To była trzecia, która wydostała się ze Świętego Krzyża i od razu zdobyła olbrzymią popularność i została przetłumaczona na wiele języków obcych. Dzięki wstawiennictwu wielu osób z 15 lat więzienia odbył tylko 11 lat. Po wyjściu z więzienia od razu wszedł na salony literackie. Wspaniała powieść, która powinna się znaleźć w kanonie polskiej literatury.