Królowa niczego recenzja

"Okrutny Książę" nie spodobał mi się za bardzo, "Zły Król" natomiast całkowicie pochłonął. Nie mogłam się doczekać, kiedy sięgnę po ostatnią część z serii. Poprzednia książka rozpaliła we mnie olbrzymie nadzieje i oczekiwałam naprawdę świetnego zakończenia opowieści o królu, który wcale królem nie chciał zostać i o królowej, która chcąc wywalczyć dla brata koronę, sama wzięła ją dla siebie. Z całej trylogii "Królowa Niczego" podobała mi się zdecydowanie najbardziej.

Patrzę na książkę i szukam słów, którymi mogłabym opisać, co o niej myślę. Po raz pierwszy mam z tym problem, nie wiem, co powiedzieć. Nie było w niej fajerwerków, od których wstrzymywałabym oddech. Nie było również scen, w których szukałabym dla siebie innego zajęcia. Zaczynasz czytać i płyniesz. Cały czas coś się dzieje, jeden problem przeistacza się w kolejny. Czasami akcja zwalnia, daje czas na wzięcie oddechu i natychmiast biegnie dalej.

Jude Duarte nadal nie jest moją ulubioną bohaterką. Wprawdzie zmieniła się od pierwszej części, jednak nadal przez swoją głupotę popełnia te same błędy. Daje się wciągnąć w pułapkę. Na szczęście w końcu rozumie, że nie musi radzić sobie ze wszystkim sama i z pomocą rodziny i przyjaciół radzi sobie zdecydowanie lepiej.
Cardana polubiłam już w drugiej części, teraz wręcz go pokochałam. Chłopak się rozwinął, zaufał komu trzeba, a jednocześnie pozostał tym samym Cardanem jakiego znamy. Z olbrzymią przyjemnością czytałam sceny, w których się pojawiał i kibicowałam mu. Już w poprzedniej części zaczął zachowywać się jak prawdziwy król, w tej JEST prawdziwym królem, który tak pokierował wydarzeniami i osobami, aby osiągnąć swoje cele.

Na początku bardzo sceptycznie podchodziłam do trylogii "Okrutnego Księcia". Po przeczytaniu "Lasu na granicy światów", zastanawiałam się, czy Holly Black jest w stanie napisać dobrą książkę. Teraz już wiem, że jest w stanie i to nie jedną. "Królowa Niczego" (a wraz z nią pozostałe części trylogii) ląduje na liście moich ulubionych powieści fantastycznych. Z przyjemnością będę przyglądać się książce, która stoi na półce i wspominać historię ludzkiej dziewczyny, która poukładała świat elfów po swojemu.