Ślad recenzja

Pół roku zabierałam się za twórczość Przemysława Żarskiego. Co się odwlecze, to nie uciecze. "Ślad" otwiera serię o komisarzu Krefcie. Czy przeczytam kolejny tom?

Rok 1993. Studniówka. Sylwia Nowicka po kłótni z chłopakiem postanawia do domu wrócić pieszo. Sama. Znika bez śladu. Rodzina otrzymuje list, z którego wynika, że dziewczyna wyjechała do Niemiec. Na zawsze. Najbliżsi rozpaczają. Tracą nadzieję. Co się stało z Sylwią?

25 lat później. Sosnowiec. W jednym z mieszkań podczas oględzin policja znajduje kasetę z nagraniem morderstwa młodej dziewczyny. Brak ciała i nic nie wskazuje na to, że dokonano tam zbrodni. Skąd się wzięła kaseta? Kim jest ofiara? Czy jej śmierć łączy się z wydarzeniami sprzed lat? Historia wydaje się bardzo skomplikowana. Zagmatwaną sprawą zajmuje się komisarz Robert Kreft. Postać wyrazista, z krwi i kości, z wieloma problemami sięgającymi głęboko w przeszłość, która "nie pozwala o sobie zapomnieć. Zostawia trwały ślad."

Ten kryminał bardzo dobrze się czyta. Autor pozwala czytelnikowi wniknąć w umysły bohaterów, którzy zmagają się ze swoimi demonami. Narracja prowadzona jest bowiem z perspektywy kilku postaci. Wymaga to od czytelnika czujności i uwagi. To lubię. Wszystkie części układanki szybko można poskładać w całość, mimo iż autor czasami kieruje nasze myśli w ślepy zaułek. To nawet ciekawe uczucie. Elementy zaskoczenia są mile widziane. Ten wielowątkowy kryminał, w którym potwierdza się mądrość ludowa, że jeden błąd z przeszłości może zniszczyć życie wielu osób, jest pełen sekretów i trzyma w napięciu do ostatnich stron. Żarski wprowadza kolejne wątki, pobudzając szare komórki czytelnika do wytężonej detektywistycznej pracy.

Klimat powieści bardzo mi odpowiada. Zagadki, tajemnice przyprawione dozą obyczajówki. Nie ma obrzydliwych opisów miejsc zbrodni. I okazuje się, że bez okropieństw, bez przesady w wulgaryzmach również można napisać ciekawy kryminał! Akcja, tocząc się niespiesznie, wciąga od pierwszych stron. Misternie zbudowana intryga wzmaga ciekawość. Nic w tej powieści nie jest oczywiste.

Przemysław Żarski wspaniale dozuje emocje. Ma dobry styl. Umiejętnie kreśli bohaterów i kreuje rzeczywistość. Zakończenie zaskakuje. Jego bohater, Robert Kreft, trafił do grona moich ulubionych. Zostawił ślad.

Teraz miło spędzam czas na dobrej lekturze. Przede mną "Blizna".