Pas Deltory. Labirynt Bestii recenzja

Emily Rodda, a właściwie Jennifer June Rowe. Pod pseudonimem pisarka tworzy powieści fantastyczne dla dzieci i młodzieży. Pod swoim nazwiskiem – powieści kryminalne dla dorosłych. Autorka napisała wiele dzieł, m.in. cykl o Pasie Deltory.

Część „Labirynt bestii” jest kolejnym tomem o przygodach Barda, Lief’a i Jasminy. Jest to powieść fantastyczna, bardziej przeznaczona dla młodzieży niż dla dorosłych ze względu na swoją prostą i mało skomplikowaną fabułę oraz przystępny język. Czytając ją miałam nieodparte wrażenie, że czytam kolejną część „Opowieści z Narnii” C.S. Lewisa…

Przyznam, że poprzednich części nie czytałam. Książkę wybrałam ze względu na opis, a później zorientowałam się, że jest kolejnym tomem dłuższej historii. Pomyślałam, że trudno mi będzie połapać się o co w niej chodzi, ale na szczęście autorka wyjaśnia po krótce wiele faktów. Niestety inne pozostają dla mnie niewyjaśnione, więc koniecznie sięgnę po poprzednie części.

Mężczyzna, chłopiec i dzikuska z czarnym ptakiem. Tak mówią niektórzy o Bardzie, Lief’ie i Jasmin. Celem trójki bohaterów jest odszukanie kolejnego (szóstego) kamienia z Pasa Deltory. Aby go zdobyć muszą dotrzeć do labiryntu bestii i odnaleźć klejnot ukryty wśród kamiennych ścian. Nie jest to jednak takie proste, jakby mogło się wydawać. Labiryntu strzeże potwór o wyjątkowo wrażliwym słuchu. W czasie wędrówki, przyjaciół czeka wiele przygód – większość z nich bardzo niebezpiecznych. Na swojej drodze napotykają Olsy, od dotyku których człowiek przemarza do szpiku kości, starych znajomych (i dawnych wrogów) oraz piratów. Zdobywają też nowego kompana podróży. Czy mu zaufają? Czy wyjdą cało ze spotkania z piratami? Czy uda im się odnaleźć szósty klejnot? Czy pokonają potwora z labiryntu? Czym jest tajemnicza Tora, o której krążą legendy? Na te pytania odpowiedź można znaleźć w tej książce.

Mimo iż z reguły nie czytuję powieści fantastycznych, ta urzekła mnie niemalże od pierwszej strony. To, co mnie w niej zachwyciło, to ilość przygód – dawkowanych stopniowo, po kolei, co sprawia, że książkę czyta się łatwo i przyjemnie. Bohaterów nie da się nie lubić – są dzielni, pomysłowi i wytrwali. Każdy może znaleźć w nich cząstkę siebie.

Dla dorosłego czytelnika książka może okazać się nudna. Fabuła jest prosta, wręcz banalna. Wszystko jest dokładnie i na bieżąco wyjaśniane, co nie prowokuje nas do zbytnio intensywnego myślenia. Akcja powieści jest przewidywalna i nie sprawia żadnych trudności z jej zrozumieniem. Dlatego polecam ją przede wszystkim młodzieży, ponieważ myślę, że głównie do nich jest kierowana. Jest to lektura na jeden wieczór, więc przeznaczona jest też dla tych, którzy lubią spędzić czas nad czymś lekkim i przyjemnym.