Małe Licho i lato z diabłem recenzja

Przed Wami książka, która budzi i strach i śmiech i tę chęć schowania się pod kołdrą bez jednoczesnego przerywania lektury. Znacie pewnie to uczucie, jakżeby nie. Skoro sięgacie po recenzję części trzeciej przygód Małego Licha, to znaczy, że znacie już dwie wcześniejsze: poznacie Bożka – pół chłopca i po trochę widmo i gluta oraz jego anioła stróża – wspaniałe, wrażliwe, serdeczne i urocze Małe Licho, a także całą ferajnę fantastycznych mieszkańców domu na odludziu. W części drugiej natomiast spotkacie ciocię Odę i przesympatycznego czorta Bazyla, którego wada zgryzu powali Was na kolana.

A część trzecia?

Część trzecia rozgrywa się na wakacjach i dochodzi tu do kulminacji fantastycznych postaci – do czegoś, o czym nawet nie marzyłyśmy (no, po cichutku jednak marzyłyśmy), mianowicie nasz mały anioł spotyka się z czortem.

W rodzinnym domu Bożka odbywa się wielki remont, dlatego nasz bohater i jego anioł stróż zostają odwiezieni na całe wakacje do ulubionej cioci Ody, a tam mogą robić dosłownie wszystko: jeść truskawki ze śmietaną, szaleć bez końca, a nawet…biwakować. No i nauczyć się w końcu jeździć na rowerze. Bożek ku własnej rozpaczy musi spędzić trochę czasu z Witkiem – kolegą z klasy, z którym za nic w świecie nie potrafi znaleźć wspólnego języka. Jest więc dużo fochów, obrażania się i wzajemnych oskarżeń.

Jest też nocowanie w lesie i jedna bardzo, bardzo straszna burza, która powala pewne groźne drzewo i na świat wychodzą kryjące się w jego czeluściach…

I znowu okaże się, że ciocia miała rację kategorycznie zakazując Bożkowi zbliżania się do wywrotu. I znowu trzeba będzie wykazać się odwagą i poświęceniem. No i wybrać między dwiema najważniejszymi na świecie postaciami. Przed Bożkiem tym razem naprawdę poważne wyzwanie – musi nie tylko ocalić Licho i Bazylka, ale także siebie i Witka.

Intrygująca lektura, w której w fantastykę wspaniale zostały wplecione wierzenia Słowian, co jest według nas prawdziwym majstersztykiem. Ze względu na pojawiające się licznie potwory i szczegółowe opisy walk z nimi jest nieco bardziej straszna, co odczują ci bardziej wrażliwi czytelnicy. Z wad? Troszkę…ale tylko troszkę zwróciłyśmy uwagę na pojawiający się u Autorki schematyzm i podobieństwa w konstrukcji drugiej i trzeciej części. Jednak na odbiór tekstu nie wpływa to zupełnie. Język jest bogaty (mój szczery zachwyt nad porównaniami i określeniami), zdania tak perfekcyjne i wspaniale skonstruowane, że z szacunkiem chylimy czoła. Dużo tekstu, chociaż mało dialogów i stosunkowo niewiele ciekawych, czarno-białych ilustracji oddających klimat powieści. Większa czcionka sprawia, że czyta się naprawdę przyjemnie.

Wydanie ukazane dzięki wydawnictwu Wilga jest iście wakacyjne – kolorowa, satynowa w dotyku okładka przywodzi na myśl piękny, letni, szalony czas wypełniony zabawą i harcami na łonie przyrody. Z wcześniejszymi tomami tworzy elegancką, zapraszającą do czytania serię. Polecamy do samodzielnego czytania dzieciakom 8+.