Małomiasteczkowy recenzja

Małomiasteczkowy, małomiasteczkowy... skąd ja znam to słowo? Jestem zdecydowanie pewien, że to słowo gdzież już słyszałem przed powstaniem powieści pana Tomasza Duszyńskiego. Oczywiście pomocny jest wujek google. No i wszystko jasne! Piosenka Dawida Podsiadło nosi taki sam tytuł. No, ale co to słowo oznacza? Czy pozytywną cechę, czy raczej negatywną? Samo słowo jest przymiotnikiem i tak, szczerze mówiąc, rzadko się z nim spotkałem. Wiadomości na ten temat znalazłem, więc mogłem przystąpić do czytania.

Tomasz Duszyński, pisarz z Dolnego Śląska, znany z cyklu Glatz, ma nie tylko w swoim dorobku literackim kryminały retro. Niniejsza powieść to kryminał jak najbardziej współczesny, gdzie akcja została osadzona w okolicach Strzelina, a dokładniej w Wiązowie. Autor, prócz pisania znakomitych powieści, pracował w RMF FM i Radiu Aplauz, jest scenarzystą gier komputerowych. W swoim dorobku ma już literackie nagrody, w tym Wielkiego Kalibru Czytelników, Złotego Pocisku i wyróżnienie Kryminalnej Piły. Warto dodać, że dzięki niemu w Strzelinie odbywa się coroczny Strzeliński Festiwal Literatury, którego jest pomysłodawcą i organizatorem.

Od pierwszych stron nie mogłem oderwać się od książki! Intrygująca fabuła nie pozwalała na to. Mamy tutaj jak najbardziej czasy współczesne, ale w tym niewielkim dolnośląskim miasteczku dwadzieścia lat wcześniej zaginęła dziewczyna, której nigdy nie odnaleziono. Padały nawet podejrzenia, że została porwana i wywieziona zagranicę (handel żywym towarem). Powieść zaczyna się jednak od zaginięcia młodej kobiety, która tradycyjnie, jak to robiła prawie codziennie, wychodzi na wieczorne bieganie w stolicy Dolnego Śląska, Wrocławiu. Niestety jej ślad urywa się, znika bez śladu.

Na pierwszy rzut oka obie sprawy nic nie łączy, choć wiemy, że prowadzący śledztwo zaczynają łączyć te sprawy. Co mogło wydarzyć się prawie ćwierć wieku wcześniej, że takie połączenie może mieć jakiś sens, jakieś znaczenie? Do miasta po wielu latach wraca Konrad Cichecki. Jest policjantem tak jak jego ojciec Jerzy, który nie był w stanie rozwiązać sprawy zaginionej wtedy Krysi, koleżanki Konrada. W wyniki przeprowadzonych prac na wiązowskim rynku archeolodzy natrafiają na zwłoki kobiety. Okazuje się, że to zaginiona Krysia! Nadal jednak nie łączy tych spraw! Oczywiście śledztwo nabiera dynamizmu, trup zaczyna ścielić się gęsto. Autor umiejętnie myli tropy, możemy podejrzewać praktycznie każdego, no i szybko znajduje się powiązanie dla obu spraw. Ciężko wytypować sprawcę "zamieszania", choć powiem nieskromnie, że miałem swoje podejrzenia, które sprawdziły się, gdy zakończyłem lekturę. Nic jednak nie było pewne!

Oczywiście Konrad Cichecki to nie jedyna postać powieści, ale jest wiele innych, które na pewno zaintrygują nie jednego fana powieści kryminalnych.

Recenzja książki powstała dzięki Skarpie Warszawskiej. Serdecznie dziękuję za egzemplarz.