Ścieżka słońca recenzja

Akcja powieści rozgrywa się na wyspie, w nadmorskim klimacie i ten właśnie fakt niesamowicie przyciągał mnie do poznania opowieści o tej "Ścieżce słońca". Tło wydarzeń to wiele perełek - ozdób dla tej historii.

Narracja jest płynna jak przeistaczające się szło w dłoniach uzdolnionej bohaterki. Pojawia się tutaj wątek magii, ale to raczej subtelna ozdoba historii (wyrażająca stan emocjonalny bohaterki, gdy jest ona czymś zasmucona lub napełnia ją inspiracja) niż temat główny. Nie tylko z jej perspektywy poznajemy ciąg wydarzeń na wyspie Zatoki Friday. Początek tej opowieści to zakończenie dłuższego związku i w tej właśnie scenie dialogi wydały mi się nieco sztuczne i sztywne, ale z czasem się to zmieniło i nie zakłócało już biegu historii.

"Ścieżka słońca" to niewątpliwe romans. Podstawiony przyjaciel ma być pocieszeniem dla byłej dziewczyny, a to dodatkowo ma rozładować napięcie w rodzinie, bowiem (mimo zmiany narzeczonej) krąg rodzinny pozostaje ten sam. To sytuacja, gdzie mężczyzna rzuca jedną siostrę dla drugiej, co zaostrza tylko istniejący już od dzieciństwa konflikt między siostrami.

Mieszają się na tej "Ścieżce słońca" elementy tradycyjnego romansu z powieścią typowo obyczajową. Ukazane zostało jak ważna jest rodzina, gdyż i w jej przeszłości znajduje się wiele odpowiedzi i pocieszenia na kłopoty teraźniejszości.

"- Chcę, żebyś spotkała mężczyznę, który nie będzie widział świata poza tobą.
- Nie wierzę, że ktoś taki istnieje.
- Istnieje. I choć powiedziałaś "tak" niewłaściwemu człowiekowi, mam nadzieję, że nie powiesz przez to "nie" temu jedynemu."*

Magia to tutaj wątek poboczny - tajemnica, która zbliża i łączy. Jej obecność nie dominuje powieści aż do tego stopnia, że zdarza się zapomnieć o jej istnieniu, wtedy niespodziewanie się pojawia.
To historia miłości dwojga młodych, dorosłych ludzi z życiową pasją: szkłem artystycznym i uprawą winorośli. Jest też stary, wiktoriański dom na końcu ulicy Rainshadow i jego własna magia.

Spokojna opowieść przy której można się zrelaksować i odpocząć. Moje pierwsze spotkanie z twórczością Lisy Kleypas uważam za udane.