Nie zabiłam recenzja

Sabina Gancarek rozpoczyna leczenie lekiem, który niedawno wszedł na polski rynek farmaceutyczny. Problemy natury psychicznej, z którymi się boryka, są ściśle związane z traumatycznymi wydarzeniami, które miały miejsce w przeszłości. Dziewczyna zmaga się z nadmiarem niepokojących emocji, myśli i wydarzeń, które burzą jej spokój. Wszystko to wywołuje dziwne, niekontrolowane zachowania, które skutkują złymi decyzjami i błędami. Po otrzymaniu pierwszej dawki leku wszystko wydaję się być dobrze. Niestety kilka dni później Sabina zostaje wezwana na przesłuchanie w sprawie zabójstwa jej byłej przełożonej. Najgorsze jest to, że dziewczyna nie pamięta gdzie była i co robiła w czasie morderstwa. Zaczyna wpadać w panikę, a problemy z pamięcią podpina pod nowatorskie leczenie, na które wyraziła zgodę. Nie mając pojęcia co się z nią w tym czasie działo, jej myśli kierują się ku najgorszemu.

„Nie zabiłam” Klaudii Muniak to świetny thriller medyczny, który wciąga od pierwszych stron. Misternie utkana historia z dziewczyną zmagającą się z problemami psychicznymi doprowadza nas do niezwykle zaskakującego finiszu. Główna bohaterka – Sabina Gancarek – została przez autorkę wykreowana w sposób bardzo realistyczny. Mamy do czynienia z postacią, która zmaga się z traumatycznymi przeżyciami, samotnością, zagubieniem, wycofaniem i niepewnością. Sabinę poznajemy jako dziecko i osobę dorosłą. Ilość krzywd i cierpienia, których doświadczała, jest nieprawdopodobna. Wszystkie złe wydarzenia ukształtowały jej osobowość i psychikę. Stres i strach przed nowym i lepszym życiem doprowadzają Sabinę do próby sięgnięcia po pomoc. Terapia nowym lekiem miała być dla niej odrodzeniem. Niestety obraca się to przeciwko niej. Zostaje uwikłana w kryminalną intrygę. Jak na złość akcja toczy się nieśpiesznie, a elementy układanki bardzo powoli po kolei wpadają na swoje miejsce. Sabina niepewna sama siebie, czuje lodowaty oddech na karku. Mrok czai się tuż za rogiem, a ona nie wie, kto za nim stoi.

Powieść trzyma w napięciu. Nic nie jest jasne i tak jak głównej bohaterce ciężko odróżnić, co jest prawdą, a co złudzeniem. Wielowymiarowe postaci, różne punkty widzenia śledztwa i rozbudowany wątek psychologiczno-medyczny powoduje, że książkę czyta się z zapartym tchem. Zmierzając ku końcowi, historia Sabiny nabiera coraz wyraźniejszych rysów i możemy domyślić się finału. Tylko czy nasze przypuszczenia się sprawdzą?