Żerca recenzja

Ależ ja się rozczarowałam! Byłam pełna nadziei, że po części drugiej, która mi się spodobała będzie tylko lepiej, że przyzwyczaję się do humorów panny Gosławy, zachwycając się Jagą, męskimi postaciami oraz postaciami pobocznymi. Każda z postaci jest napisana świetnie poza o ironio główną bohaterką. Pojawienie się tajemniczego Witka, który podczas nieobecności Mieszka został Żercą, sama nieobecność Mieszka, wyjazd Baby Jagi do Ślęży to wszystko miało dać Gosławie szansę na dorośnięcie do stanowiska jakim jest bycie Szeptuchą. Niestety danie tyle przestrzeni tej postaci nie wyszło książce na dobre. Nigdy w żadnej książce nie spotkałam się z tak egoistyczną, irytującą bohaterką, która potyka się o własne nogi. Zachodzę w głowę jak to jest możliwe, że sam bóg słońca Swarożyc, wielki Mieszko oraz żerca Witek są zainteresowani właśnie nią. Biedni faceci i biedne dziewczęta z Bielin, którym panna Gosława odebrała szansę na miłość.

Nie mogę w tym miejscu nie wspomnieć słów Sławy - przyjaciółki Gosi, która powiedziała, że młoda uczennica Szeptucha nie jest popularna
w jej kręgach. Przyznam szczerze, że parsknęłam śmiechem, chcąc przyłączyć się do tego antyklubu, ponieważ mają takie samo zdanie jak ja.
Jej zachowanie w stosunku do własnej matki, i do wszystkich dookoła jest godne pożałowania. Tak panno Gosiu, nie jest pani pępkiem świata.

Poza samą główną postacią kobiecą, wydarzenia dziejące się w fabule są bardzo interesujące i intrygujące, co mogło by dać Żercy tytuł najlepszej z trzech części, książki z ogromnym potencjałem, niestety tak się nie stało.

Na koniec chciałabym wspomnieć o tajemniczych morderstwach nadprzyrodzonych istot, o które została pokątnie oskarżona Gosia. Tak tej książce nie można odmówić humorystycznych akcentów. Nawet się cieszyłam z takiego obrotu spraw, czekałam tylko na widły, stos i tortury dlaWidzącej.Tak wiem jestem okropna. Niestety postać Myśliwego była wiadoma od samego początku. I jeszcze to jej niezdecydowanie Mieszko czy Witek, powiedzieć o tym co się przydarzyło, czy nie powiedzieć, w życiu nie wyrzeknę się Mieszka, lecę się poprawić bo przyszedł Witek.Serio? To już klasyczne trójkąty miłosne, których pełno w obyczajówkach są lepsze.

Podsumowując:Słowiańska mitologia cały czas zachwyca, fenomenalna Baba Jaga, Tajemniczy Mieszko oraz wprowadzenie postaci Witka, znikanie nadprzyrodzonych istot na ogromny plus, danie tak dużo przestrzeni dla postaci Gosi, jej niezdecydowanie, fochy i "tupanie nóżką" zdecydowanie na nie. Zabrakło tutaj nieprzewidywalności i wodzenia czytelnika za nos. Czy polecam?. Pomimo wszystko tak bo to jest część serii i warto patrzeć na nią właśnie w taki sposób z nadzieją na więcej w tomie czwartym.