Nocna Plaga recenzja

To trzecia część przygód Wojowników Nocy. Już kolejny raz podróżując po ludzkich snach będą musieli pokonać zło, które czai się tam czai. Tym razem jest ono jeszcze bardziej wyrafinowane i niebezpieczne.

Stanley Esner jest amerykańskim skrzypkiem, który zostaje brutalnie zgwałcony podczas wizyty w Londynie. Sprawcą gwłatu jest tajemnicza postać, która skrywa pod kapturem kredowobiałą twarz. Okazuje się, że gwałciciel nie jest człowiekiem, a sam gwałt miał głębsze znaczenie niż seksualne. Stanley został bowiem zarażony Nocną Plagą. Choroba ta działa jak AIDS, przyczyniając się do powolnego rozkładu i degeneracji. Celem tej choroby nie jest jednak ciało, a dusza nieszczęśnika, który się nią zaraził.

Człowiek zainfekowany tą chorobą nie może pozbyć się mrocznych i zabójczych myśli, zaczyna popadać w szaleństwo. Podczas rozpadu własnego "ja" Stanley dowiaduje się, że jest potomkiem Wojowników Nocy, a jego przeznaczeniem jest stoczenie walki dobra ze złem. Wraz z grupą pozostałych Wojowników Nocy Stanley musi stawić mu czoła.

Dwoje Wojowników Nocy zachorowało na Nocną Plagę, a czasu zostało coraz mniej. Przebudzona ze swojego kamiennego więzienia najpotężniejsza służebnica Szatana dochodzi do pełni mocy, a jest nią Isabel Gowdie. Sytuacja przybiera dramatycznych obrotów, kiedy okazuje się, że wiedźma ma dziecko z jednym z Wojowników Nocy.

W tej części Graham wprowadza pewne elementy świeżości, które pozwolą inaczej spojrzeć na całą historię, Tutaj to nie bitwy głównych bohaterów są najważniejsze, a wpływ plagi na człowieka - znakomicie przedstawia jego wizje i myśli podczas zarażenia. "Nocna plaga" jest chyba najlepiej napisaną książką z serii.