Obrazy z przeszłości recenzja

Mam już przeczytane kilkanaście książek Mroza. W tym zaczętą mam serię z Chyłką, ale skoro stoi u mnie na półce to widocznie może jeszcze poczekać na swoją kolej. Przeczytałam ,,Behawiorystę" i serię z Zaorskim i Burzą. Ta ostatnia seria to petarda. Uwielbiam Zaorskiego, Burzę a najbardziej małą Lidkę za jej tateła i inne świetne teksty. W każdej części kiedy czytam rozmowy Zaorskiego z córką to śmieję się w głos. Te teksty są po prostu świetne. I w tym tomie było tak samo.

Uczucie, które wybuchło między Sewerynem i Kają jest gwałtowne i żadne z nich nie jest w stanie przestać kochać drugie. Jak wiadomo ich sekretnym miejscem spotkań jest drzewo w Gałęźniku. Podczas jednego z ich spotkań nagle słyszą muzykę, do tego jeden z ulubionych kawałków Zaorskiego. Podążając za dźwiękami, znajdują otwarty samochód a w nim dokumenty kobiety, która nazywa się inaczej, ale wyglądem przypomina zaginioną przed laty dziewczynę.

Oczywiście tyle wystarczyło, żeby nasza dwójka bohaterów rozpoczęła swoje śledztwo. Znając Zaorskiego i Burzę musieli mimowolnie wdepnąć w paskudną sprawę sprzed lat. Kolejne ślady i dowody a także znalezione zwłoki powodują, że zamiast odpowiedzi przed nimi pojawia się coraz więcej zagadek i tajemnic. A tam gdzie dotrą ostatecznie będzie czekać na nich tylko tragedia. Tragedia, która mimo że miała miejsce dwadzieścia lat wcześniej, teraz także zbiera swoje żniwo.

Wow, świetna książka. Po prostu rewelacja, jak cała seria, którą polecam Wam serdecznie. Akcja rozpoczyna się od początku. Potem stopniowo przyspiesza, ale koniec... Kurczę, to nie może tak być. Mam nadzieję, że kłamstwo ma krótkie nogi i w kolejnym tomie wypłynie na powierzchnię. Nawet nie biorę pod uwagę, że nie będzie ciągu dalszego.

Mamy tu opis szeroko zakrojonej akcji policji i prokuratury, oczywiście w którą zamieszany jest nasz Zaorski. Ale oprócz tego Mróz wprowadził w tą serię trochę humoru, który bardzo fajnie rozładowuje napięcie w książce. Jak już wspomniałam wcześniej, ten humor jest dziełem córki Zaorskiego. Małej rezolutnej, mądrej z ostrym języczkiem Lidki. Za tego tateła powinna dostać nagrodę. Uwielbiam to dziecko. Oczywiście teksty Zaorskiego też są świetne i nie raz uśmiałam się z nich do łez.

Zatem mamy tu serię sensacyjną, która ma w sobie odrobinę humoru i romansu. Ta mieszanka daje nam bardzo fajne książki, które bardzo fajnie i szybko się czyta. Tak więc nie pozostaje mi nic innego jak tylko polecić całą serię z Zaorskim i Burzą. Daję Wam gwarancję, że przeczytacie je z rosnącym zainteresowaniem.
Polecam