A song for you recenzja

Któż nie zna Whitney Houston? Któż nie słyszał jej głosu, pięknych, wzruszających interpretacji tekstów piosenek? „I will always love You”, „I wanna dance with somebody”, „How will I know” czy „I have nothing”, słyszycie te nuty? Jestem przekonana, że tak. Kim była i jaka była? Pewnie każdy wie. Niemniej jednak warto poznać historię z książki „A song for You. Moje życie z Whitney Houston”. Inna perspektywa życia i twórczości Whitney.
Robyn Crawford, autorka książki ale również przyjaciółka i współpracowniczka piosenkarki, opisuje ich relację i kontekst tej relacji. Mniej więcej w połowie biografii pojawia się we mnie dysonans. Moja ukochana gwiazda o niesamowitym uśmiechu i głosie.... I choć wiedziałam, że nie była krystaliczna, opisy Robyn dały mi pełny obraz życia i kariery Whitney. Smutna historia upadku Wielkiej Gwiazdy....
Przyjaźń jest najbardziej potrzebną i pożądaną relacją w życiu każdego człowieka. Ale jak w każdej relacji każdy wkłada 50% od siebie ale i zabiera włożone 50%. Robyn dawała z siebie 100%, nie dostawała prawie nic. Stała za Whitney murem, zawsze, wszędzie, a Nippy? Pewnie chciała, ale tak nie postępowała. Jaka jest granica ludzkiej wytrzymałości fizycznej i psychicznej? Kto wytrzyma długo szaleńcze tempo nagrywania kolejnych płyt, tras koncertowych i innych zobowiązań? Presję? Oczekiwania innych? Nie mogła zwolnić? Mogła. Wszystko zależało od niej. Z drugiej strony nie mogła, bo była uzależniona od narkotyków. Nie myślała trzeźwo... Przekonajcie się sami, ten kontekst jest warty poznania.
Mocna spowiedź Robyn Crawford o jej życiu z Whitney, o toksycznej relacji współuzależnionej (Robyn) i uzależnionej Nippy, o zagrożeniu wynikającym z zażywania i nadużywania narkotyków, o uzależnieniu, które prowadzi do upadku i... śmierci, o tym, że spełniając oczekiwania innych w końcu zatracisz samego siebie. Warte przemyślenia są słowa doktora Frances: „Uzależnienie to ciężka przypadłość, a ona (tzn. Nippy) była osaczona, więc jeszcze trudniej przychodziło jej pomóc samej sobie (…)”. Niestety nie da się pomóc osobie uzależnionej, jeśli ona sama tego nie chce... a bliskim jest to najtrudniej zrozumieć... Na szczęście dla Robyn, zrozumiała ona, że: „Nie byłam już dłużej w stanie chronić Nippy. Zrobiłam wszystko, co było w mojej mocy, i po raz pierwszy uprzytomniłam sobie, że muszę ratować siebie”. I uratowała. Każdy z nas musi wziąć odpowiedzialność za swoje życie i zdrowie, nikt za nas tego nie może zrobić. I choć Robyn zaczynała wszystko od zera mając 40 lat, po odejściu od Whitney, znalazła i pracę i dom i miłość.
Dziękuję tłumaczowi Krzysztofowi Kurkowi. Dzięki niemu możemy poznać tę niesamowicie piękną ale i przerażającą historię.
Dziękuję Wydawnictwu Agora za egzemplarz do recenzji.