Papierowy motyl recenzja

04 czerwca 89. Na placu miała miejsce manifestacja studentów ku czci zmarłego dwa dni wcześniej sekretarza generalnego Komunistycznej Partii Chin (KPCh) Hu Yaobanga.
Wydarzenia z Placu Tiananmen bezpośrednio (ok. 5 tys. ofiar) i pośrednio dotknęły rzeszę Chińczyków. Destrukcja, utopia, pseudo idealizm i oddanie, groteska, bieda, niesprawiedliwość, niesprawiedliwość, bieda. Czy to nie zapowiada genialnej opowieści??


Geniusz książki na zapowiedziach został jednak wyczerpany. Ni powieść detektywistyczna ni psychologiczna pokazuje nam kilka losów których tory miały zwrotnice na Placu Tiananmen.


I tak widzimy wykolejone życie Lina - chłopaka któremu zmarnowano młodość w obozie pracy (po odbyciu kary za udział w protestach, tym razem sam zmarnował swoją wolność).
Nie do końca wykolejone życie Detektyw Mei Wang (miała czerwony wóz i dużo wyrzutów sumienia) i prawie udane życie piosenkarki Kaili kobiety sukcesu (sława, dobre narkotyki), chociaż w Chinach o sukces medialny chyba nie aż tak trudno biorąc pod uwagę ponad miliard potencjalnych słuchaczy.
Obie kobiety nie mogą sobie poradzić z własną biernością w czasie zamieszek. Przy czym Kaili permanentnie się narkotyzując i ginąc w nieznanych okolicznościach radzi sobie znacznie lepiej niż pani detektyw. Cóż, praca w show biznesie wymaga od człowieka dużego sprytu.


Najatrakcyjniejsza w książce, przynajmniej dla czytelnika z demokratycznej Europy, jest egzotyka miejsca i rzeczywistości. Sapiąca machina komunizmu pożera wszystko co stanie jej na drodze. Tak jak nadwyrężone rozdrapy wewnętrzne i wspomnienia bohaterów pożarły akcję i napięcie. Chociaż może akcja to za dużo powiedziane, pożarły pewną ciekawość w co też wmieszał się ten biedny papierowy motyl.

Książka nijaka,
Gorąco polecam.