Maigret podróżuje recenzja

W tym kryminale z serii z komisarzem Maigret nasz bohater musi rozwiązać zagadkę morderstwa miliardera w superluksusowym paryskim hotelu. Komisarz więc siłą rzeczy wchodzi w zamknięty światek bardzo bogatych ludzi, którzy zatrzymują się wyłącznie w pięciogwiazdkowych hotelach, mają wille na Lazurowym Wybrzeżu, domy w szwajcarskich Alpach, prywatne samoloty do dyspozycji i co tam jeszcze. Komisarz jest z innego świata i źle się wśród nich czuje: „tacy ludzie irytowali go. Czuł się przy nich jak nowicjusz w klubie czy nowy uczeń, skrępowany tym, że nie zna panujących tu reguł, zwyczajów, słów-kluczy i wszyscy będą go tylko wyśmiewać.” A tytuł książki wziął się z tego, że Maigret, aby porozmawiać z bogaczami, jest zmuszony podróżować po całej Francji, przecież oni specjalnie do Paryża nie przyjadą...

Maigret uświadamia sobie w pewnym momencie, że ta wąska kasta też ma swoje problemy, jest np. kompletnie zależna od stylu życia, który polega na tym, że wszyscy im usługują, wszystko jest na zawołanie. Komisarz zadaje sobie pytanie, czy owi ludzie nie mając fortuny i legionu pomocników: „nie staliby się kompletnie zagubieni, bezbronni, bezradni jak dzieci, skazani nagle na warunki życia zwyczajnych śmiertelników? Czy potrafiliby wcisnąć się do zatłoczonego metra, wyszukać w rozkładzie jazdy połączenie, kupić w kasie bilet, nieść swoje walizki?” Ten strach przed utratą fortuny może być motywem do popełnienia zbrodni.

Zatem gdy patrzy się z bliska na superbogaczy, to widzi się, że oni też mają swoje problemy, jak już było wspomniane, bardzo boją się utraty majątku, piją za dużo, trudno w tym środowisku o prawdziwą przyjaźń czy miłość. To zawsze miło upewnić się po raz kolejny, że pieniądze szczęścia nie dają...

Oczywiście nasz komisarz znajduje sprawcę zbrodni, robi to w swoim stylu, stosując subtelny nacisk psychologiczny, nie ma w książce strzelaniny, ganiania za mordercą, mrożących w żyłach scen przemocy, to nie jest styl Simenona.

To jeden z lepszych kryminałów z serii z Maigretem ze względu na swoją warstwę socjologiczną: dosyć dobre przedstawienie egzotycznej klasy superbogaczy.

Słuchałem audiobooka w bardzo dobrym wykonaniu Kamila Prubana.