Ania. Biografia Anny Przybylskiej recenzja

„Pan Bóg dał jej wszystko, poza czasem”

Kiedy osiem lat temu informacja o śmierci Anny Przybylskiej została podana do publicznej wiadomości wiele osób wstrzymało oddech a w ich głowach kłębiły się miliony myśli. Że przecież taka młoda, że całe życie miała przed sobą, że taki talent, dlaczego tak ?

Oczywiście odpowiedzi na temat życia i śmierci nie zgłębimy i nie otrzymamy gotowych odpowiedzi i przepisów na radzenie sobie ze stratą po śmierci ukochanych osób, możemy jedynie wierzyć, że taka właśnie była rola do wykonania tego człowieka na ziemi.

Książka „Ania” Grzegorza Kubickiego i Macieja Drzewieckiego to wyjątkowa pozycja nie tylko dla miłośników Ani Przybylskiej, ale dla każdego, kto chciałby się czegoś więcej o niej dowiedzieć.

Biografia ta przedstawia życie Ani od dzieciństwa aż po ostatnie chwile życia. Nie brakuje w niej cytatów samej Ani z wywiadów dla różnych portali i czasopism, ale również wspomnień i opowieści bliskich jej osób. Dzięki temu możemy zbudować sobie obraz aktorki takiej, jaką chciała być postrzegana. Dla Ani najważniejsza zawsze była rodzina. W jej przypadku bardzo sprawdziła się teoria niedostępności – im bardziej skupiona była na domu i rodzinie, tym więcej propozycji zawodowych spływało. Nawet, kiedy już zmagała się z chorobą dalej mogliśmy spotkać ją choćby w telewizyjnych reklamach.

Co jeszcze otrzymamy czytając książkę „Ania”? Przede wszystkim przesłanie, że życie jest krótkie i powinniśmy doceniać każdą jego chwilę. Cieszyć się nim, robić to, co sprawia nam radość, co sprawia, że jesteśmy szczęśliwi. Bo któregoś dnia naszych bliskich może zabraknąć, a my zostaniemy na tym świecie z nieodpartym wrażeniem, że jeszcze przecież tyle wspólnych rzeczy chcieliśmy razem zrobić, ale nie zrobimy już niczego.

Z okazji ósmej rocznicy śmierci do kin wszedł film dokumentalny o życiu Ani Przybylskiej pt. „Ania”. Jestem już po seansie i muszę stwierdzić, że to jest naprawdę niesamowite przeżycie usłyszeć słowa jej bliskich, które wcześniej czytało się w książce. Absolutnie fantastyczna jest również piosenka Andrzeja Piasecznego, która zwieńczyła i zakończyła cały film. Po niej nic już nie trzeba dodawać.

„Życie jest zbyt krótkie, by budzić się z żalem. Kochaj ludzi, którzy dobrze Cię traktują i współczuj tym, którzy nie potrafią” – Anna Przybylska