Pożegnanie z bronią recenzja

Ernest Hemingway "Pożegnanie z bronią", przełożyla Martyna Tomczak,

Po lekturze dotychczas wydanych przez Wydawnictwo Marginesy nowych przykładów prozy Ernesta Hemingwaya gotowa jestem zaryzykować stwierdzenie, że najbliższe memu sercu są jego utwory, których akcja dzieje się w Paryżu. I, co dla mnie zaskakujące, jest wśród nich również zbiór opowiadań, których na co dzień nie jestem przecież fanką.

Przyznam, że bardzo czekałam na pojawienie się wśród nowych tłumaczeń właśnie "Pożegnania z bronią", bo wydawało mi się, że to od tej wojennej strony, szczególnie warto spojrzeć na twórczość Hemingwaya. Uczestnika jakby nie było obu wojnen światowych i korespondenta wojny domowej w Hiszpanii. To właśnie jego doświadczenia i obserwacje poczynione podczas I wojny światowej stały się podstawą do napisania "Pożegnania z bronią". W zachowaniu i doświadczeniach bohatera powieści, porucznika Frederica Henry'ego pojawia się wiele sytuacji tożsamych z wojenną biografią Hemingwaya.

Wydawało mi się, że "Pożegnanie z bronią" będzie przede wszystkim przekazanym z pierwszej ręki zapisem okropieństw dokonywanych przez walczące strony. A jednak odniosłam wrażenie, że więcej jest tam Hemingwaya jako jednego z uczestników "straconego pokolenia", którego mentalność i doświadczenie życiowe zamiast tradycyjnego dojrzewania, zostały zbudowane przez widziane naocznie wydarzenia I wojny światowej. Rozdartego młodego człowieka, który zamiast zabijać, wolałby kochać, a zamiast walczyć, budować swoją normalną, niczym niezaburzoną egzystencję. Nie mogąc jednak spokojnie patrzeć jak wojna dziesiątkuje innych podobnych wiekiem młodzieńców, sam również zasila szeregi armii, do czasu aż na jego drodze nie stanie piękna pielęgniarka Caterine.

Tym razem pomimo interesującej akcji, odbioru nie ułatwiała narracja. Irytowały mnie dialogi dwojga zakochanych - Frederica i poznanej przez niego we Włoszech pielęgniarki Catherine Barkley. A może to po prostu kwestia upływu lat? Pokoleniowej zmiany?

Mimo tego, bezwzględnie warto wracać do klasyki literatury.