Uczeń recenzja

"Uczeń" to drugi tom cyklu z Sebastianem Bergmanem. Można by go również nazwać kontynuacją. Wprawdzie, w pierwszej części, zagadka kryminalna, została wyjaśniona do końca, ale autorzy Michael Hjortha i Hans Rosenfeldt, postanowili bardziej rozbudować stronę prywatnego i bardzo osobistego, życia profilera. Co więcej, pokusili się o to, aby na niej oprzeć fabułę. Muszę przyznać, że bardzo ciekawie im to wyszło.

Sebastian jest bezrobotny i zdaje sobie sprawę, że musi podjąć szybko jakąś pracę. Niestety, wszędzie już pracował i pozostawił po sobie złe wspomnienia. Bawi się uczuciami kobiet, podczas gdy jego koledzy z policji kryminalnej, są wezwani do kolejnego, bardzo brutalnego morderstwa. W chwili, gdy dochodzą do wniosku, że mają do czynienia z seryjnym mordercą, pojawia się Sebastian, narzucając im pomoc. Psycholog chce za wszelką cenę pracować przy sprawie, gdyż odkrywa dużą zbieżność tych przypadków, z morderstwami których dokonał Edwarda Hinde przed laty. Jednak Edward wciąż siedzi, w którego więzieniu nie opuszczał, a jego prawa są mocno ograniczone. Sebastian w chwili, gdy przeczytał materiał dotyczący ofiar odkrył co łączy te wszystkie zamordowane kobiety. Od tego czasu akcja zaczyna przybierać na sile.

Wątek, który jest kontynuowany w tym tomie jest związany z córką Sebastiana. To, co wyczynia ten facet, nie mieści się w głowie. Podejmuje decyzje pod wpływem chwili i obawiam się, że w kolejnym tomie może ponieść konsekwencje tych poczynań.

Muszę przyznać, że ten cykl jest niezwykle ciekawy. Autorzy wykreowali bardzo charakterystycznych bohaterów. Ich zachowania są wiarygodne i nieprzerysowane. Odczuwa się emocje towarzyszące tym osobom oraz wkracza w prywatne, nawet intymne, życie większości bohaterów. Z poprzedniego tomu wiemy, że nie jedno mają na sumieniu.

Pomimo iż" Uczeń" jest kryminałem, to zdecydowanie bliżej mu do thrillera. Na szczególną uwagę zasługuje pokazanie psychologicznego pojedynku pomiędzy mordercą, a profilerem, ekipą policyjną, oraz nieudolnym dyrektorem więzienia.

Pomimo iż książka jest przewidywalna, to czyta się ją bardzo dobrze. Zakończenie z zakochaną i zwariowaną Ellinor, napisane po mistrzowsku. Myślę, że ta kobieta jeszcze bardzo namiesza w życiu Sebastiana.

Polecam tę książkę, ale jeśli ktoś nie czytał jeszcze pierwszego tomu, to niech powstrzyma swoje zakusy i zacznie czytać po kolei.