Dlaczego nikt nie widzi, że umieram recenzja

Przemoc w związku przestaje być tematem tabu. Przyczyniło się do tego wiele czynników: trwające od lat kampanie społeczne (ta z hasłem "Bo zupa była za słona", mimo iż krytykowana przez domorosłych ekspertów na trwałe zapisała się w pamięci wielu z nas), głośne historie, który znalazły finał w sądzie a których bohaterami byli ludzie z tak zwanych elit społecznych (przytoczę choćby ciągnąca się latami sprawę Karoliny Piaseckiej, której mąż pełniący funkcję radnego został finalnie skazany na karę więzienia za znęcanie się nad żoną) i liczne publikacje, opisujące dramaty dnia codziennego, które są niestety udziałem wcale niemałej liczy kobiet.

Książka Renaty Kim "Dlaczego nikt nie widzi, że umieram" to również historie o przemocy, jednak takiej która nie zostawia śladów na ciele. Przemoc psychiczna, mimo iż nie straszy podbitym okiem czy siniakami to zostawia niegojące się latami blizny i traumy z którymi ofiary borykają się przez lata. Publikacja ta to bardzo osobiste historie kilkunastu kobiet (i jednego mężczyzny), którzy zdecydowali się opowiedzieć o swoich związkach, które zamieniły ich życie w piekło. Schemat postępowania oprawcy jest zawsze taki sam: na początku adoruje, komplementuje i poświęca mnóstwo uwagi swojej ofierze by za chwilę deprecjonować jej osiągnięcia, wyśmiewać wygląd czy poziom intelektu. Taka sinusoida trwa często latami, a gnębione kobiety nie maja siły i odwagi by uwolnić się z tej pułapki. Pytania, które sobie zadają, a które pojawiają się w każdej opowiedzianej historii są zawsze takie same: Jak mogłam nie zauważyć, że żyje z narcyzem i psychopatą? Dlaczego tak długo dałam się poniżać? Dlaczego nie odeszłam wcześniej i nie zerwałam tej relacji
Mnie bardzo poruszył fakt, że przemoc zarówno psychiczna (tak jak fizyczna) dotyka kobiety o różnym statusie społecznym i materialnym. Nie chronią przed nią intelekt, wykształcenie czy stan posiadania a powiedzenie oprawcy "dość" jest tak koszmarnie trudne.
Opowieści przytoczone przez autorkę przeplatane są wywiadami ze specjalistami, którzy na co dzień walczą ze skutkami przemocy emocjonalnej: psychologami, terapeutami czy prawnikami. Ich doświadczenia jeszcze raz uświadamiają czytelnikowi jak duża jest skala tego zjawiska.

Książka ta wywołuje dyskomfort. Jej lektura na pewno nie należy do przyjemnych jednak to jedna z tych pozycji, którą trzeba przeczytać by otworzyć szeroko oczy i zadać sobie pytanie czy przedstawione historie nie brzmią może dla nas zbyt znajomo. Polecam!

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.