Chaos. Szczury Wrocławia recenzja

Miasto zostaje odcięte od świata z powodu epidemii czarnej ospy.

W izolatoriach dochodzi do serii niespotykanych wydarzeń. Ówczesna władza nie dopuszcza do wiadomości zagrożeń, bagatelizuje, szuka logicznego wytłumaczenia. Wiadomość o epidemii traktuje jako kolejny szczebel w karierze, który szybko okazał się spróchniałym stopniem.

Tu nie ma głównego super bohatera ! Tu każdy kto stawi czoła niebezpieczniej zarazie jest bohaterem. A tych jest masa. Dzięki temu, autor świetnie przedstawia ludzkie reakcje w obliczu śmierci oraz spotkania z czymś co wykracza po za granice ludzkiej wyobraźni. Historie przedstawione są z punktu widzenia ludzi o różnym wieku, płci czy wykonywanym zawodzie. Mamy do czynienia z pełnym wachlarzem ludzkich zachowań, czy reakcji.

Książka przedstawia zmarłych, którzy – zamiast znajdować się przysłowiowe 2 metry pod ziemią- wstają by nasycić swój głód, a ich największym przysmakiem jest ludzkie mięso. Festiwal, w którym to nie człowiek jest dominującą istotą , a raczej przystawką serwowaną na podrzędnym bankiecie.

Oprócz latających flaków, urwanych kończyn, czy zwisających jelit doszukamy się wielu innych smakowitych smaczków. Między innymi Robert Szmidt świetnie przedstawia panujące realia jakie panowały w 1963 roku. Powszechny alkoholizm, brutalność służb, postępowanie i myślenie władzy w Polsce Ludowej, która rządziła się swoim prawami. A w nich nie brak absurdów.

"Szczury Wrocławia" to pozycja, w której oprócz ogromnej ilości bohaterów- którzy są mięsem armatnim , dostaniemy ciekawą wycieczkę po Wrocławiu w latach 60-tych, co nieczęsto zdarza się w tym gatunku. Ciekawe barwne opisy miasta to zdecydowanie atut. Poczucie czarnego humoru, bezpośredniość, świetne dialogi to kwintesencja całej historii. Dynamiczna akcja, która wraz z błyskawicznie rozprzestrzeniającą się zarazą powoduje, że nie ma chwili na nudę. To świetna literacka podróż do czasów PRL-u w czasach zarazy, w której dynamiczne tempo powoduje, że czujemy powiew powietrza spowodowany przekładaniem stron. A jedynym hamulcem jest stwierdzenie, że ciąg dalszy nastąpi !

Do kolejnego tomu !