Ruiny recenzja

Do lektury "Ruin" Scotta zasiadłam trochę z obawą, bo oglądałam najpierw film, a dopiero później dowiedziałam się o książce. Mam tę zasadę, że książki mają u mnie pierwszeństwo, bo wolę pobudzić trochę wyobraźnię, a nie opierać swoje wyobrażenia osób i przedstawionego w książce świata na filmie.
No nic, stało się.
Historia, którą przedstawił nam autor, opiera się na czwórce przyjaciół, którzy w wyniku nudy wyruszają z nowo poznanym znajomym na poszukiwania jego brata. Historia jest schematyczna. Beztroska młodzież, plaża, słońce i obietnica przygody. W pewnym momencie wszystko idzie nie tak jak sobie wyobrażali i zostają zapędzeni przez tubylców na wzgórze, na którym rośnie tajemnicza winorośl. Śmiertelna winorośl, która sprawia, że muszą walczyć o przetrwanie.
Czytając książkę miałam mieszane uczucia. Były fragmenty, które porywały mnie i pochłaniałam strony w szybkim tempie, ale i były też momenty, które mnie strasznie nudziły. Autor nie potrafił utrzymać napięcia i uwagi czytelnika na dłużej.
Słabym elementem książki byli niedopracowani bohaterowie, którzy nie wzbudzali mojego współczucia. W zasadzie było mi obojętne, co się z nimi stanie i nie miałam tej więzi z bohaterami, która pozwalałaby mi się wczuć w historię i przeżywać z nimi tę przygodę, a właśnie to najbardziej lubię w książkach. Więź z bohaterami.
Na plus natomiast zasługuje przedstawienie postaci "od psychologicznej strony." Autor w umiejętny sposób pokazał jacy mogą być ludzie w obliczu trudnych sytuacji i niebezpieczeństwa. W obliczu zagrożenia tak naprawdę, to największymi potworami na świecie są właśnie ludzie.
Ogólnie książka jest dobra. Momentami wciąga i jeśli ktoś lubi bardzo dosadne opisy, to może się ich tutaj spodziewać. Naprawdę czasami przez te opisy miałam ochotę odłożyć książkę na półkę, ale czego się właściwie spodziewałam wybierając taką tematykę?



Książka była dla mnie lepsza niż film, bo miała więcej wątków i nie ukrywam, że wydawała mi się po prostu inna mimo tego samego głównego motywu.
Polecam.