Maxima Culpa recenzja

W ostatnich latach zauważyć możemy liczne dyskusje na temat Kościoła Katolickiego w Polsce. Przedmiotem debat jest nie tylko rola hierarchów we współczesnym świecie, ale przede wszystkim element rozliczania ich z pedofilii, układów z politykami, czy niechęci do osób innej orientacji. Nie da się ukryć, że przybytek nie ma ostatnio dobrej passy. Co rusz na jaw wychodzą skrzętnie ukryte grzechy i przewinienia. Nie tylko na parafialnym, wręcz można powiedzieć dolnym szczeblu, ale tym wyższym biskupim, czy papieskim. I właśnie o tym jest książka " Maxima Culpa". O przemilczeniu wielu spraw i tuszowaniu, tych rzeczy, o których powinno mówić się głośno.

Początkowo nie mogłam uchwycić myśli autora. Miałam poczucie, że Overbeek pisze nieco chaotycznie, powraca do napisanych już wątków, oraz co chwile wtrąca jakaś myśli, która nie koniecznie wynika z poprzedniej. Pomimo to nie odłożyłam lektury, tylko dalej brnęłam w fakty, z którymi nie można dyskutować. W każdym rozdziale autor punktuje nie tyle, ile nie kompetencje papieża, co świadome działanie na szkodę ofiar księży oprawców. I nie było to działanie, kiedy Jan Paweł II przeniósł się do Watykanu, ale kiedy swoją posługę pełnił w Polsce. Na ponad czterystu słowach autor z dziennikarską precyzją, opierając na dotąd niepublikowanych materiałach, i wspomnieniach ofiar punktuje wszystkie winy księdza. Nie brak tu również jego kontaktów z władzą polityczną, czy innymi kościelnymi hierarchami, którzy podobnie jak on wiele mają za uszami, którzy umarli w glorii i chwale i nigdy nie dosięgnęła ich ręka sprawiedliwości.

Obszerna bibliografia jest tylko kropką na i, takim gwoździem, który przekonuje, że z faktami nie ma co dyskutować. Mimo to przeszkadzała mi w autorze niechęć do Polaków. Te ciągłe podkreślenia: dla tych, co nie wierzą, może ten dowód ich przekona. Czasem trudno uwierzyć, kiedy od dzieciństwa wychowywany jesteś w przekonaniu, że ktoś jest postacią bez skaz. Kiedy od małego wpajany jest boski pierwiastek papieża. Jak widać na każdym krysztale, jest jakaś rysa, która niesie za sobą dalsze konsekwencje.