Saturn recenzja

Trzeci tom z cyklu Bezlitosna siła, autorstwa Agnieszki Lingas-Łoniewskiej nosi nazwę “Saturn”. Saturn to przydomek walczącego w nielegalnych walkach MMA Konrada Klajzera, brata Anity, bohaterki, którą poznaliśmy w “Kastorze”. Mimo, że nie pociągają mnie tematy walk w klatkach to po lekturze pierwszego tomu wiedziałam, że chce przeczytać je wszystkie. I tak oto w moich rękach znalazł się “Saturn”, za egzemplarz do recenzji dziękuję bardzo portalowi @czytampierwszy. To właśnie fakt, że mam na półce tę książkę, popchnął mnie do zapoznania się z całym cyklem autorki. Przygoda ta była bardzo interesująca i przyjemna, szkoda, że tak szybko się kończy, ponieważ przede mną tylko jeden tom, lecz autorka w swoim dorobku ma jeszcze nie jedna książkę, po którą z chęcią sięgnę.

“Tak właśnie wygląda braterstwo. Braterstwo krwi, które łączy bezlitosna siła. A tej nikt nie pokona i nic nie zniszczy.”

Konrad to kolejny bohater, który szuka swojej ścieżki w życiu, dzięki swojej siostrze w końcu widzi światełko w tunelu. Związek Anity z Kostkiem daje Konradowi nadzieję, że i dla niego gdzieś w świecie jest miejsce, gdzie będzie szczęśliwy. Po cichu liczy, że w tym miejscu znajdzie się piękna Inez, która wpadła mu w oko. W swoim życiu nie tylko zadał ogrom ciosów, lecz również ich przyjął, nie tylko od wrogów i przeciwników, lecz również od swego ojca, który miał być jego opoką a nie katem. Inez pracuje w fundacji Martyny, FemiHelp, kiedyś to ona potrzebowała pomocy, kiedyś to ona została naznaczona przez mężczyznę, którego kochała. Czy teraz będzie potrafiła się otworzyć na nową miłość? Czy Saturn potrafi zerwać z przeszłością, tak jak obiecał siostrze?

“Wszyscy mamy blizny. Jedni noszą je w środku, inni na zewnątrz. Ty i ja mieliśmy ten niefart, że dostaliśmy jedno i drugie.”

Szukałam w tej książce argumentu, który mogłabym wam przytoczyć, by powiedzieć skąd wziął się fenomen tej książki. Jest powtarzalna, nie wprowadza nic nowego, schemat goni schemat a jednak mimo tego wszystkiego czytało mi się ją bardzo przyjemnie. Książka idealna na jeden wieczór, lekka i nie wymagająca. Pióro autorki jest bardzo miłe dla oka. mimo tego, że ten tom wprowadza więcej namiętności niż poprzednie, książka trzyma poziom. Bohaterowie przedstawieni w książce są z lekka nie realni, lecz kto by chciał czytać o zwykłym i codziennym życiu, na pewno nie ja. Uważam, że nieodchodzenie od bohaterów poprzednich części, jest dobrym zabiegiem, bo było miło przeczytać, jak sobie radzą w związku Kostek i Rotter. W poprzednim tomie poznaliśmy tajemniczego Marsa, który będzie bohaterem ostatniej części tego cyklu. Z przyjemnością poznam jego historię i sprawdzę, jak autorka poradziła sobie z zakończeniem tej tetralogii.