Mężczyzna o pięknym głosie recenzja

Historie, które napisało życie wciągają szczególnie mocno. Tym bardziej, że jako czytelnicy mamy okazję kibicować bohaterom i z pewnego dystansu przyglądać się rezultatom ich poczynań. Lillian B. Rubin, terapeutka, pozwala zagłębić się w problemy, z którymi mierzy się od lat. Niektóre historie okazują się na tyle wyraziste, że postanawia zaprezentować je szerszemu gronu. Autorka zaznacza przy okazji, że wszystko zostało przedstawione z zachowaniem tajemnicy zawodowej.

"Mężczyzna o pięknym głosie. Opowieści o terapii, która łamie reguły" to jedna z takich właśnie wciągających książek, ponieważ autorka utrwaliła historie poznane w gabinetach, w których pracowała prowadząc liczne serie terapeutyczne. Często odnosiła sukcesy jako specjalistka, ale potrafiła też przyznać, że nie każdemu z pacjentów była w stanie pomóc. Niejednokrotnie podkreślała konieczność konsultowania przypadków z koleżankami czy kolegami po fachu, jednak nie po to, by podjęli decyzję za nią, a bardziej w celu poznania cudzego zdania, które pomagało jej tak naprawdę w szerszej analizie przypadku i podjęciu decyzji co do dalszych kroków. Czasami wręcz utwierdzało ją to w przekonaniu, że standardowe procedury nie dadzą pożądanych efektów.

Czytając, łatwo da się wyczuć, że dr Lillian B. Rubin jest pewna swoich umiejętności oraz tego, że ma bardzo dobrą opinię jako specjalistka. Pomimo tego dzieli się swoimi niepewnościami, obawami, zwracając przy tym uwagę na konieczność uważnego obserwowania nie tylko pacjenta, ale i wsłuchanie się w swoje wątpliwości, ponieważ zagłuszanie ich może prowadzić do pominięcia istotnych sygnałów. Opisane historie i przypadki przedstawiają, czego autorce było trzeba, by stała się skuteczną terapeutką.

Podsumowując, książka jest o próbie odkrycia własnej drogi i własnego głosu, o nauce, co jest przydatne, a co autorka postanowiła odrzucić. Jest również o tym, jak bezpiecznie naginała albo łamała zasady czy też o równowadze między dawaniem a braniem w relacji terapeuty i pacjenta. Ponadto o niepokojach, możliwych konfliktach oraz o tym, jak sobie z nimi radzić.

Na mnie chyba największe wrażenie zrobił rozdział, w którym przeczytałam o talidomidzie i przypadkach tzw. talidomidowych dzieci. Muszę przyznać, że skłoniło mnie to nawet do poszukania dodatkowych informacji na ten temat...