Skaza recenzja

Skaza już od pierwszego rozdziału mnie zafascynowała, wciągnęła i zadziwiła. Autorka pisze pięknie o tym, co w życiu ważne, o miłości, rodzinie, o zdradzie. Ale przede wszystkim o żądzy, obsesji, o wielkiej namiętności prowadzącej do destrukcji.

Stephen Fleming jest szanowanym lekarzem i politykiem. Uczciwy, moralny i porządny prowadzi ustatkowane życie u boku żony Ingrid, syna Martyna i córki Sally.
Jednak czy jest szczęśliwy, czy to jest życie jakiego pragnął, czy może nigdy tak naprawdę nie żył?

Do zadania sobie tych pytań ( a właściwie do udzielenia natychmiastowej i jednoznacznej na nie odpowiedzi) skłoniła go Anna Barton. Tajemnicza kobieta, która pojawiła się w życiu jego syna. Tworzą parę i mają się pobrać.
Anna jest doskonałą, klasyczną femme fatale. Nieodgadnioną, tajemniczą, milczącą, niezależną i wolną. Niewiele o niej wiadomo, poza tym, co sama chce zdradzić.

Już pierwsze spotkanie z tą kobietą uświadamia Stephenowi, że to ona jest jego nowym życiem, że to z nią chce być. To, czym żył przestało się liczyć, jako coś co nigdy mu nie przyniosło szczęścia i satysfakcji.
Rozpoczyna się szalony romans, którego reguły jednak ustanawia tylko Anna.
Bohater gotowy jest zaryzykować wszystko, co ma: swoje życie, karierę rodzinę dla kobiety, z którą nigdy nie będzie mógł być. Prowokując i zachęcając, zawładnęła całkowicie jego ciałem i duszą, do tego stopnia, że poczucie etyki i moralności przestało istnieć. Wszystkie zasady, jakimi do tej pory się kierował, znikają. Tylko Anna się liczy i to, co może mu dać. Perwersja, namiętność i ogromne pragnienie, seks i dotyk jej ciała - tylko to mu jest potrzebne teraz do życia. To przeradza się w prawdziwą obsesję. Stephen rozpoczyna grę, grę o życie. Nie tylko swoje ale przede wszystkim swojej rodziny, a najbardziej syna, szaleńczo zakochanego w Annie.

To powieść o granicach, jakich nigdy przekroczyć nie wolno.
O miłości w najróżniejszych jej postaciach i odsłonach, od tych pięknych i szlachetnych po złe i bezlitośnie niszczące.
O obsesji potrafiącej zniszczyć wszystko, o namiętności zaślepiającej człowieka.
Ale niech nikt nie pomyśli, ze to proste i tanie romansidło, w żadnym razie.

Poetycki język, jakim posługuje się autorka po prostu oczarowuje. Nie mogłam się oderwać, niektóre fragmenty czytałam wielokrotnie by nasycić się znaczeniem słów, metaforami, poezją płynącą z każdego akapitu.

To wreszcie powieść o tym, że w niektórych życiowych sytuacjach poszkodowani zostają wszyscy. Nikt nie uniknie krzywdy, bólu i cierpienia. Tylko czy warto?
Czy warto porzucać dotychczasowe życie i gonić za ułudą, za chwilowym uniesieniem?
Należy też pamiętać o karze za swoje czyny. I jak się okazuje, nawet na śmierć trzeba sobie zasłużyć.

Świetna powieść. Polecam!