Co zrobi Frania? Szczerość recenzja

Szczerość może być dla dzieci nieco dezorientująca. Z jednej strony każe im się mówić prawdę, a z drugiej ta prawda może wywołać u kogoś zakłopotanie, albo sprawić przykrość. Warto być szczerym, czy może lepiej zamknąć buzię na kłódkę? Zapewne nawet dorośli przyznają, że w przypadku bycia szczerym trzeba sporo wyczucia. Nauczyć się go pomoże sympatyczna Frania, bohaterka cyklu dla dzieci „Co zrobi Frania?” autorstwa Barbary Supeł.

Na książkę „Szczerość” składają się trzy historyjki. W pierwszej Frania z mamą przygotowują strój na pardę w przedszkolu. To co zaproponowała mama – delikatnie mówiąc – nie podoba się córce. Jednak Frania ma opory, aby jej to powiedzieć, bo mama się napracowała. Drugie opowiadanie ma miejsce w autobusie. Frania zauważa panią z dziwną, włochatą plamką na brodzie. Decyduje się zapytać o nią współpasażerkę, co wprawia tatę – podróżującego z dziewczynką – w konsternację. W ostatnim tekście Ryśka, brata Frani, odwiedza kolega. Dziewczynka bardzo chce się wspólnie z nimi bawić, ale chłopcy dają jej do zrozumienia, że nie jest mile widziana.

Każde z opowiadań ma tzw. punk kulminacyjny. Zatrzymujemy się i musimy zastanowić się, co wydarzyło się dalej. Jest to świetny pretekst do rozmowy i oceny, jak nasze dziecko postrzega szczerość, czy wszystko jest dla niego jasne, czy może należy o niej więcej porozmawiać, albo poćwiczyć problematyczne sytuacje. Po nim Frania kontynuuje swoją opowieść dążąc do mądrego finału.

Na końcu książki znajdziemy również rewelacyjne podsumowanie tych trzech historii. Bohaterka odnosi się do opisanych historyjek mówiąc o tym, czym jest szczerość i o tym, jak ją wyrażać. Jest to chyba moja ulubiona część tej publikacji. Wspaniale współgra ona zamieszczonymi bajkami i jest napisana w przystępnym, „dziecięcym” języku. Nie dało się tego napisać lepiej.

„Co zrobi Frania?” to cykl książek dla dzieci rozwijających kompetencje społeczne. Krótko mówiąc, są o tym, jak się zachować. Bardzo je sobie cenię. Metoda wybrana przez autorkę wspaniale trafia do dzieci. Są to bajki, w których jest przestrzeń na rozmowę, oraz podsumowanie robione przez ich bohaterkę. Myślę, że jest to dobra droga, aby trafić do młodych czytelników.