Dropie recenzja

Kraina groteski, absurdu i czarnego humoru, którą roztacza przed nami w ,,Dropiach'' Natalka Suszczyńska wcale nie jest tak daleka od tego, co znamy z codziennego życia. 
Wspólnym mianownikiem pięciu opowiadań składających się na tą genialną książkę jest żeńska narratorka i szary, kubikowy świat, który ją otacza. Niepewność jutra, stres, depresja, problemy z pracą, alkohol, ciągłe kłopoty z pieniędzmi, ciągłe wyprowadzki-przeprowadzki do miejsc najbardziej niesamowitych (jak psia buda czy kiosk ruchu), plejada znajomych-nieznajomych będących prawdopodobnie najdziwniejszymi ludźmi, jakich można spotkać. Ale jednak nie do końca, bo w jeśli dobrze się nad tym zastanowimy, to okaże się, że sami znamy przynajmniej jedną (dwie, trzy!) osoby, które bohaterów ,,Dropiów'' mogą przypominać lub na myśl przywodzić. 

Jedną z cech charakterystycznych opowiadań zebranych w ,,Dropiach'' jest przebijający przez nie wisielczy, czarny humor - coś jak tragiczny śmiech przez łzy, w sytuacji w której nic innego (poza całkowitym załamaniem) zrobić nie można. Wyziera on już z pierwszych zdań książki, żyje w obdarzonym prekognicyjnymi zdolnościami chomiku Leonardzie, pojawia się pod postacią Pankracego i jego nowopoznanego bro - podstarzałego youtubera Jabsa. 

Lekkość stylu Natalki Suszczyńskiej, płynność z jaką następują po sobie różne zdarzenia w książce, fakt, że dzięki temu najbardziej nawet niewyobrażalne i abstrakcyjne zdarzenia (piwo z mówiącym ludzkim głosem czekoladowym labradorem? piwnice wynajmowane tylko artystom, którzy podlegają okresowym kontrolom pod kątem płodności twórczej? natchnione ptaki przybywające z zagranicy po to, aby wygłaszać referaty dotyczące poprawy dobrostanu kraju i nie tylko?) - to wszystko przywodzi mi na myśl niedawno przeczytaną ,,Różową mysz'' Wiktora Jerofiejewa, którą uznałam za całkowity majstersztyk. 
I wiecie co? Jestem zachwycona faktem, że takie opowieści jak ,,Dropie'' powstają też na naszym podwórku. I że w ostatecznym rozrachunku okazuje się, że po drugiej stronie komputera jest jednak ktoś, kto czyta nasze CV. 

Z całego serca polecam, choć przed przystąpieniem do lektury trzeba mieć na uwadze, że zdecydowanie nie jest to książka dla każdego.