Trzeba marzyć recenzja

"Trzeba marzyć" to kontynuacja książki "Willa po jodłami" Bogdy Ziembickiej, opowiadająca nam o losach dwóch sióstr Jagi i Meli, które związały się ze starą willą w Zagórzu. W willi tej mieszka obecnie Jaga i ciągle poznaje uroki mieszkania na wsi oraz sekrety skrywające się w niej. Ta część jest bardziej poświęcona właśnie Jadze i może dlatego czegoś mi tu brakowało. Jaga porzucając miejskie życie i pracę w korporacji zmieniła całkowicie swoje życie. Została agentka organizująca różnego rodzaju wypady i wycieczki i bardzo dobrze odnalazła się w tej profesji. Posiadła bardzo dużą wiedzę geograficzną i nawet ja chętnie skorzystałabym z usług takiej może nie doświadczonej, ale wszechstronnie przygotowanej agentki wybierając się w podróż. Owszem dowiadujemy się od czasu do czasu co się dzieje u Meli, która wyjechała, ale to już nie to samo co było w pierwszej części. Mela przygotowuje się do ślubu, lecz sądząc z zachowania jej byłego narzeczonego nie wiadomo jak się to wszystko ułoży. Co prawda pojawiają się tu nowi bohaterowie, jest również wiele nowych wątków, których fabuła jest czasami może zbyt bardzo zawiła, że można się nawet pogubić. Początkowo nawet sądziłam, że zaczęłam czytać całkiem inną książkę... Poznajemy sporą dawkę wspomnień starszej pani Anieli, od której Jaga kupiła starą willę. Wspomina swoją młodość, gdy działała jako agentka przedwojennego polskiego wywiadu. Az trudno czasem uwierzyć, ile mogły kiedyś kobiety zrobić dla kraju....
Brakowało mi w tej książce takiej fabuły z poprzedniej części, dowcipnych dialogów i atmosfery między siostrami, ich błyskotliwych rozmów, które właśnie tworzyły ten niepowtarzalny klimat, który mnie zafascynowała w książce "Willa pod jodlami".
Podoba mi się jednak styl pisania pani Bogny, gdyż każdy rozdział książki autorka rozpoczyna wierszem. Nie są to przypadkowe wiersze, każdy nawiązuje do rozdziału. Kilkoro pisarzy stosuje takie połączenia i mnie one bardzo się podobają, bo lubię i poezję i prozę a mam tu dwa w jednym.
Książkę czyta się lekko, przyjemnie mimo nawet tego, że jest dość przewidywalna i z pozytywnym zakończeniem.
Czekam na część trzecią, powinno być lepiej.