Uśpiona recenzja

Czy jesteście w stanie wyobrazić sobie, jak to jest każdego dnia, o dowolnej porze tracić świadomość, nagle zasypiać w niespodziewanych miejscach i sytuacjach? To niebezpieczny stan, który może zagrać życiu nie tylko osobie dotkniętej tą przypadłością, ale i innym osobom. Takim przykładem może być prowadzenie samochodu.

"Jesteś dla mnie wyjątkową partnerką. Nieświadomą. Uśpioną. Kiedyś cię obudzę, obiecuję."

Alicja Sinicka podjęła się tematu narkolepsji. Jednakże nie skupiła się wyłącznie na medycznych aspektach tej choroby, ale wybiegła dalej. Ukazała jak ten stan może wpływać na psychikę człowieka. Główna bohaterka przez ciągłą potrzebę snu miewa halucynacje, omamy, nie jest pewna co wydarzyło się naprawdę, a co mogło być tylko wytworem jej umysłu. Dodatkowo odkrywamy jej lęki i traumy z dzieciństwa. W tym miejscu dużą rolę odgrywa matka Weroniki i jej stosunek do choroby córki.

"(...) moje życie nie jest już takie spokojne, a omamów przybyło. Potem myślę, że może być też tak, że ktoś dobrze wie, jak funkcjonuje mój umysł, i sprytnie tę wiedzę wykorzystuje. To byłoby straszne. Nigdy przesadnie nie kryłam się ze swoją chorobą, jeśli ten temat wypłynął, mówiłam szczerze, jak jest."

Niezwykle intrygowała mnie tajemnicza postać odwiedzająca Weronikę podczas, gdy ta spała. Myślałam że wiem, kto nią jest, ale autorce naprawdę udało się wyprowadzić mnie w pole. Wewnętrzne monologi i popadanie w szaleństwo tej osoby wprowadzają do fabuły atmosferę niepokoju. Zaczynamy bać się o Weronikę...

"Znowu tu jestem, stoję nad twoim łóżkiem i patrzę, jak śpisz. Ostatnio prześladuje mnie myśl, że to zaczyna robić się niebezpieczne. Z jednej strony moje odwiedziny u ciebie są istnym szaleństwem, a z drugiej - najprawdziwszą i najnormalniejszą częścią mojego życia."

"Uśpiona" to dobrze zbudowany thriller psychologiczny z narkoleptycznym światem, w jakim probuje odnaleźć się Weronika, ale i sam czytelnik. Zagadkowa śmierć, policyjne śledztwo i niebezpieczna obsesja - emocji nie zabraknie. Polecam!