Więcej czerwieni recenzja

Jaka jest ta książka? Inne pytanie raczej się nie nasuwa. Aby odpowiedzieć, posłużę się wyrażeniem, które często pada z ust komisarz Klementyny Kopp.

"Spoko.Ale!"

Trwa lato, jest gorąco. Do Lipowa na wczasy przybywają turyści spragnieni zimnego jeziora, ciepłego piachu, lodów, gofrów i wszystkiego, co ośrodki wypoczynkowe mogą zaoferować. Daniel Podgórski pewnie też skorzystałby z uroków lata, gdyby nie fakt, że dwie młode kobiety nie żyją. Ciała były brutalnie okaleczone. Zostały najpewniej zamordowane, jedna po drugiej. Co więcej, pojawia się trzeci trup. Zaczyna się śledztwo, a zeznania kierują Daniela na ciekawą drogę. Otóż ofiary należały do paczki przyjaciół. Wszystkie. Najpewniej tamci coś wiedzą. Ale grozi im też niebezpieczeństwo.

Kłamstwo miesza się z prawdą, tymczasem pojawia się kolejna ofiara. Daniel jest zmęczony, nie potrafi zakończyć sprawy. Wygląda na to, że mają do czynienia z seryjnym mordercą....Coraz więcej osób wydaje się być zamieszane w tak straszne zabójstwa...

Komisarz Klementyna Kopp. Postać niezmiernie interesująca. Autorka odsłania karty i dowiadujemy się o głównej dowodzącej śledztwa niejedno. Ta kobieta, która wydaje się twardą jak stal wielbicielką coli, okazuje się być też wrażliwą kobietą, niegdyś skrzywdzoną, taką, która utraciła miłość....

.....taką która może się zakochać w młodszym mężczyźnie....


Czytając "Motylka" byłam pod wrażeniem stworzonej przez autorkę pary - Weroniki i Daniela. Pisząc o pierwszym tomie obiecałam, że jeżeli coś się między nimi popsuje, to moja ocena ulegnie zmianie. I co ? Weronika ma wątpliwości. Nie jest pewna tego związku. To chwilowe - czy na pewno? - zwątpienie bardzo przytłacza młodego policjanta. Szczególnie, że on czuł się w związku pewnie.

I tu pojawia się pytanie, czy z kryminału nie robi się romans?

"Więcej czerwieni" zaskoczyła mnie rozwiązaniem zagadki seryjnego mordercy. Okazuje się, że pewne rzeczy mogą tak uderzyć w człowieka, że traci on zmysły. Pod wpływem bólu może wymyślić tak okrutne i nieprawdopodobne rzeczy...Strach się bać.

Jednak mam jakieś ale. Książka nie porwała mnie tak jak pierwsza część. Nie pojawili się starzy bohaterowie. Ci, którzy pozostali zaczęli świrować i to mocno, co nie do końca mi się spodobało.

Nie mniej jednak, jestem ciekawa kolejnej części. Tego, co stanie się z moją ulubioną parą i tego, co będzie dalej z komisarz Kopp. Pojawia się też pytanie, czy w Lipowie nastanie upragniony spokój?