Marina recenzja

"Czasami to, co najbardziej prawdziwe, dzieje się tylko w wyobraźni. Wspominamy tylko to, co nigdy się nie wydarzyło."


Po raz wtóry, przekonałam się,że powieści Carlosa Ruiz Zafóna są niezwykłe. Charakteryzuje je kunszt, rzemiosło artystyczne na wysokim poziomie,dopracowanie fabuły w każdym szczególe,niebanalność wydarzeń i niesamowita magia przy czytaniu, ponieważ autor ma dar wciągania czytelnika w swój świat przedstawiony za pomocą umiejętnie dobranych słów. Jest to nieodzowna cześć jego książek. Fascynująca tajemnica i mrok krzyczą na każdej ze stron.


Rzecz ma miejsce w Barcelonie. Na jej ciasnych i urokliwych uliczkach w latach osiemdziesiątych XX wieku. Oscar Drai to uczeń jednej z tamtejszych szkół. Chłopak od dziecka czuł się odtrącony przez swych rodziców, którzy zajmowali się wyłącznie sobą. Dlatego ci postanowili umieścić go w szkole z internatem, by zyskać w ten sposób więcej swobody. Nastolatek nigdy nie należał do pilnych uczniów. Nudził się na lekcjach, nie miał wielu przyjaciół. Od dawna pociągała go przygoda, fascynowały tajemnice i pragnął ,by jakaś niesamowita historia stała się częścią jego jak dotąd nudnego życia. I oto, tak właśnie spełnia się jedno z jego życzeń. Pewnego pięknego poranka udaje się na spacer w pobliże internatu, gdzie znajduje się stary cmentarz i opuszczony jak sądził przepiękny niegdyś dwór pośród ogrodu. Stojąc przed bramą posesji, usłyszał nagle dźwięk. Obracając się ujrzał najpiękniejszą istotę jaką kiedykolwiek widziały jego oczy. Była to jasnowłosa, ubrana w białą sukienkę dziewczyna zjeżdżająca na rowerze, mniej więcej w jego wieku. Jak się później dowiedział, mieszkała we dworze razem ze swym ojcem i miała na imię Marina. Zaprzyjaźniają się prawie natychmiast. Chłopak nie jest świadomy ,że to właśnie dzięki niej zostanie uwikłany w podszytą strachem i pełną niebiezpieczeństw przygodę. Z dnia na dzień życie jego i jego przyjaciółki stanie się zagrożone. Odwiedzająca bezimienny grób kobieta w czerni,zostanie przewodnikiem poprzez spowity mrokiem labirynt zagadek.


Powieść dzieli się na kilka odrębnych historii ukazanych postaci. Każda z nich jest niesłychanie złożona ,co sprawia,że czytanie jej jest na prawdę poruszające. Wydarzenia z życia bohaterów w pewnym momencie wzajemnie przenikają się tworząc jedną wielką grę w której stawką jest życie. Zafón dołożył wszelkich starań by koniec wycisnął łzy wzruszenia i zaskoczył. Szczerze polecam.