Bestiariusz słowiański. Część pierwsza i druga recenzja

"Bestiariusz słowiański. Część pierwsza i druga" to swego rodzaju leksykon. Książka nie opisuje zasad, którymi kierowali się nasi przodkowie w swoich wierzeniach. Autorzy założyli (tak myślę), że przedstawią w kolejności alfabetycznej stworzenia, duchy oraz demony, jakie występowały w słowiańskich wierzeniach.
W tej książce chyba wszystkie magiczne stworzenia obecne w polskiej świadomości od zarania dziejów zostały zebrane w jednym miejscu. Ich pochodzenie sięga często czasów prasłowiańskich. Skąd je znamy? Z legend, z przysłów i porzekadeł, które przecież nie wzięły się znikąd i musiały mieć swoją genezę. Paweł Zych i Witold Vargas w przystępny i ciekawy sposób opisali całą tę galerię niesamowitych stworzeń od setek lat obecnych w naszej kulturze, wykazując się niezwykłą dociekliwością i humorem.
Ależ wyobraźnię mieli nasi przodkowie! A ile powodów potrafili wymyślić, by nie pracować, nie kąpać się, a winę za różne życiowe niepowodzenia zwalać na wszelkie duszki i demony. Niektóre stworki, jak się wydaje, zostały powołane "do życia" tylko po to, by sąsiad miał gorzej. Wiele demonów się powtarzało, czasami miałam wrażenie, że o tym demonie, bądź o funkcji, jaką posiada, już czytałam, ale raczej wynika to z tego, że było wiele potworów na tę samą czynność, a na różnych terenach ludzie modyfikowali danego demona i jego zdolności do własnych potrzeb.
Niektórych może rozczarować brak rozbudowanych wywodów poświęcanych niesamowitym istotom słowiańszczyzny. Jednakże należy pamiętać, iż materiał źródłowy jest bardzo biedniutki, a wiele opowieści zwyczajnie nie przetrwało do naszych czasów, więc obrana przez autorów forma jest jak najbardziej zasadna. Poza tym autorzy zaopatrzyli czytelnika w obszerną bibliografię. To taki bonus dla tych, co potrzebują więcej informacji. Ilustracje cieszą oko, są przekonujące choć nie zawsze odpowiadające opisowi czy przyjętemu w powszechnej świadomości wyglądowi danej poczwary. To jednak kwestia interpretacji i wyobraźni artysty rysownika. Mnie się bardzo podobają.

Podsumowując, jest to barwna, pełna pięknych ilustracji i ciekawie zredagowanych tekstów lektura. Autorzy przywołują też wiele legend - można je sobie odświeżyć, bądź dopiero poznać.