W imię miłości recenzja

Katarzyna Michalak to znana polska pisarka, autorka kilkunastu książek z kręgu literatury kobiecej (i nie tylko). Ostatnio wpadła mi w ręce jej najnowsza powieść „W imię miłości”. Piękna okładka, zachęcający opis i liczne pozytywne recenzje wśród czytelników były niemałą zachętą. Kilka słów o fabule... Od momentu rozpoznania nieuleczalnej choroby u Małgorzaty, jej dziesięcioletnia córka, Ania, musiała dorosnąć. Gotowała, robiła zakupy, sprzątała, uczyła się pilnie. Nikt nawet by nie przypuszczał, że role w tej rodzinie się odwróciły i to dziecko opiekuje się matką a nie odwrotnie. Dziewczynka obawia się, że mogą ją zabrać do sierocińca, dlatego chwyta się każdej możliwości, aby do tego nie dopuścić. W końcu pewnego dnia trafia do Jabłoniowego Wzgórza, urokliwego, starego dworku, w którym mieszka jej dziadek. Nie utrzymywała z nim kontaktu, ale nie ma innego wyjścia. Dla Edwarda, przybycie wnuczki to prawdziwy szok, który wywróci jego życie do góry nogami. Przed nimi niełatwy czas. Czy odnajdą wspólny język? Co się stanie z dziewczynką i jej mamą? Nie będę ukrywać, że książka bardzo mi się spodobała. Z każdej strony bije od niej ciepło, realizm i malowniczość. Fabuła jest życiowa, pełna prawdziwych do bólu bohaterów i ich dramatycznych losów. Podczas lektury towarzyszyć nam będą niemałe emocje, silne wzruszenia, liczne refleksje. Język i styl należą do lekkich i przystępnych, co w połączeniu z poruszanymi zagadnieniami sprawia, że powieść pochłania się szybko i z przyjemnością. Czarująca, magiczna, drążąca serca i umysły historia o życiowych tragediach i pomocnej dłoni, którą możemy otrzymać z najmniej oczekiwanego źródła, przyspieszonym dzieciństwie, tajemnicach sprzed lat... Polecam!

Moja ocena: 5,5/6