Klerycy. O życiu w polskich seminariach recenzja

Porzucasz wszystko, dom, rodzinę przyjaciół, dotychczasowe życie. Wyjeżdżasz w nieznane, a twoim jedynym drogowskazem jest Bóg. Nie wiesz, co cię czeka. Czy znajdziesz szczęście i radość, czy może ból i smutek? Przekraczasz próg seminarium i już wiesz, że twoje życie się zmieni? Tylko czy na lepsze?

Dawno już nie czekałam aż tak bardzo na książkę. Co rusz sprawdzałam zapowiedzi książkowe, by zobaczyć datę premiery. Prawie jak na pierwszą gwiazdkę, z tym że w tym przypadku termin był bliżej nieokreślony. I to w dosłownym tego słowa znaczeniu. Najpierw wiosna, potem lato i w końcu jest. Niemal od razu po nią sięgnęłam, licząc na obiektywne podejście do sprawy.

Książka Klerycy. O życiu w polskich seminariach, jak sama nazwa wskazuje, opisuje historię byłych i obecnych księży. Niektórzy z nich już dawno opuścili seminaryjne mury, inni zostali świeżo wyświęceni. Wspominają swoje pierwsze wrażenia, rygom panujący na studiach, czy też pierwsze zderzenie się z trudną i żmudną nauką, która często nie przekłada się na późniejszą pracę w parafii.

Autor bardzo dobrze podzielił całość na poszczególne etapy. Zaczynając od rozeznania powołania, poprzez przekroczenie furtki, zajęć, aż po zostanie księdzem i ocenę sytuacji kościoła. Jest to niewątpliwy plus tej książki, bo czytelnik może sam zobaczyć i poznać tajniki bycia w seminarium. Pan Sepioło nie ocenia, nie stara się na siłę pokazać tylko jednej strony medalu. Co często zdarza się w podobnych książkach. Poznajemy tutaj zarówno blaski i cienie seminarium. Niestety znalazłam też w książce kilka minusów.

Zabrakło mi tu szerszego doboru seminarzystów. Owszem przekrój jest bogaty, ale obejmuje tylko edukację diecezjalną. Nie znajdziemy tutaj porównania między byciem klerykiem w seminarium przy biskupie, a nauka zakonną. A nie da się ukryć, że występują spore różnice między tymi formacjami. Autor nie pokusił się również o zobrazowanie, jak taki duchowy etap przebiega w różnych częściach Polski. Niemal przez całą książkę przewija się tylko kilka miast. Jestem prawie pewna, że w zależności od regionu takie kształcenie przebiega inaczej.

Mimo to książkę polecam, bo pokazuje, co tak naprawdę dzieje się w seminariach duchownych.