Cappuccino recenzja

 Miałka strasznie powiastka o czterech paryżankach. A właściwie o ich perypetiach (bo rys osobowości prawie nie istnieje), a właściwie o ich perypetiach miłosnych (bo inne tematy niż miłostki / seksy (jak mawiała moja ciocia) są rzadkie). Kawowych plotek podsłuchuje młody barista, neapolitańczyk. Być może w planach autorki było zderzenie nieobyczajności paryżanek z konserwatywnym wychowaniem i podejściem do życia Ottavia, ale nie wyszło. Gdyby wyszło, byłoby ciekawie. 
 Jedyna rzecz, jaka skłoniła mnie do zakończenia lektury, była chęć dowiedzenie się, czy Ottavio przejdzie na ciemną stronę mocy (uszy go piekły czasem i pożądanie paliło, wyobraźnia działała etc.) czy też powróci do swej neapolitańskiej narzeczonej. Powrócił i chwała mu za to, jeszcze nie wszystkich da się zepsuć pseudoerotyczną paplaniną.
 Powierzchowne, niezbyt ciekawe postacie i historie, książki bronią tylko dość przyjemne wstawki o historii kawy i sposobach jej podawania, ale to za mało, żeby podskoczyć powyżej dwóch **.
 Zawsze mam problem z takimi książkami. Co zrobić - puścić w obieg, żeby ktoś przeczytał (stracił czas, zainspirował się głupotą), oddać do biblioteki (efekty jak wyżej), czy przekształcić w kominku na energię cieplną. Dziś zimno...