Artur Barciś. Rozmowy bez retuszu recenzja

Bardzo lekko napisana biografia wybitnego aktora w formie wywiadu rzeki, wprost się ją połyka i trudno się oderwać.

Artur Barciś pochodzi ze wsi pod Częstochową, miał bardzo biedne dzieciństwo, co ciekawe rodzina planowała dla niego zawód cukiernika, ale na szczęście nie sprzeciwiała się jego pasji do aktorstwa. No i udało się: za pierwszym razem dostał się do szkoły aktorskiej w Łodzi mimo mikrej postury. Zaś od razu po studiach pracował w Warszawie, najpierw na Targówku, potem w Narodowym, i wreszcie w Ateneum, zagrał tam sporo ważnych ról.

Ciekawie opowiada Barciś o spotkania z legendami polskiego kina i teatru: Krzysztofem Kieślowskim, Januszem Warmińskim, Adamem Hanuszkiewiczem i paroma innymi. Niemniej książka nie powala głębią intelektualną, jest raczej zbiorem historyjek i anegdot, kudy jej do 'Zapasowych rozmów' Zapasiewicza, książki, która jest dla mnie wzorem tego jak się winno pisać o aktorstwie. Ale świetny aktor nie musi być intelektualistą, piszę to bez ironii, według mnie aktorstwo polega bardziej na instynkcie, na intuicji, na emocjach niż na rozumie, a Barciś, o którym się mówi 'zwierzę aktorskie' znakomitym aktorem jest i basta. Poza tym to człowiek wielorakich talentów: reżyser, autor felietonów, pisze też bajki.

Z drugiej strony nie mogę się oprzeć wrażeniu, że jest to aktor filmowo niespełniony. Trudno uważać za szczyt jego kariery epizody u Kieślowskiego, rolę w sitcomie `Miodowe lata' czy w serialu 'Ranczo'. Miał pecha, bo dwa filmy, w których grał duże i ciekawe role: `Kontroler' i `Bezmiar sprawiedliwości' przeszły niezauważone Może najciekawsza jest jego rola w mało popularnym serialu 'Doręczyciel' gdzie znakomicie gra opóźnionego w rozwoju mężczyznę.

Jedynym minusem książki jest brak opinii bliskich i kolegów aktora, na pewno ich głosy pełniej ukazałyby jego sylwetkę.

Jak już pisałem, czyta się to lekko i szybko, dobra, niezobowiązująca, wakacyjna lektura.

Widzę, że ostatnio Artur Barciś wydał następną książkę autobiograficzną: 'Aktor musi grać, by żyć', ciekaw jestem czy wnosi coś nowego w porównaniu z omawianą pozycją.