Marek Hłasko
Zostań fanem autora:
× 16

Marek Hłasko

Autor, zmarł w 1969 (żył 35 lat) 244 czytelników
7.8 /10
213 ocen z 28 książek,
przez 128 kanapowiczów
Urodzony 14 stycznia 1934 roku w Polsce (Warszawa)
Polski pisarz i scenarzysta filmowy. W życiu osobistym upodabniał się do bohaterów swych utworów, romantycznych buntowników, którzy stali się dla jego pokolenia symbolami rozczarowania rzeczywistością lat 50. Jego idolami byli Humphrey Bogart i Fiodor Dostojewski. Jego proza stała się wyrazem sprzeciwu wobec schematyzmu i zakłamania literatury socrealistycznej. Opowiadał o buncie natury moralnej. Znakomicie opisywał środowisko społecznych nizin, w którym panuje beznadzieja i cynizm. Jego bohaterowie żyją marzeniami o zmianie, ale marzenia te zawsze okazują się płonne. W Polsce zakaz druku jego utworów obowiązywał przez 20 lat. Był także współscenarzystą filmów Koniec nocy (1957), Pętla (1957), Spotkania (1957), Ósmy dzień tygodnia (1958) i Baza ludzi umarłych (1958).

Książki

Pamiętnik 1945-1946
2 wydania
Pamiętnik 1945-1946
Marek Hłasko

Jak bardzo ciekawe mogą być zapiski w pamiętniku jedenastolatka? Jeśli jest nim Marek Hłasko – w wysokim stopniu. A do tego dowcipne, ironiczne i mimo upływu lat wciąż oddziałujące na wyobraźnię. W ni...

Wszyscy byli odwróceni
Wszyscy byli odwróceni
Marek Hłasko

"Wszyscy byli odwróceni", jedna z "izraelskich" powieści Marka Hłaski, kontynuuje i rozwija motywy pojawiające się już w napisanym wcześniej opowiadaniu "W dzień śmierci Jego", które otwiera nowy, doj...

Wszyscy byli odwróceni. Sowa, córka piekarza
Wszyscy byli odwróceni. Sowa, córka piekarza
Marek Hłasko

Wszyscy byli odwróceni to powieść zderzająca religijność z cynizmem, ukazująca wątłość biblijnych słów w konfrontacji z realnym doświadczeniem. Sowa, córka piekarza, abstrahując od elementów autobiog...

Cytaty

Gdyby mi ktoś powiedział, gdybym miał choć odrobinę gwarancji, że będę mógł być z Tobą, choć przez rok, choć przez pół roku, a potem - śmierć, to bym pojechał do Ciebie. To nie melodramat; to wyznanie tego, który na pewno - z całym idiotyzmem i kabotynizmem - najwięcej Cię kochał.
Bo dziś wiem już, że często najbardziej kochamy tych ludzi, te sprawy i te rzeczy, od których bieg życia każe nam odchodzić - nieraz na zawsze.
(...) nie widziałem jeszcze ludzi, którzy spotkaliby się w dobrym miejscu życia. Takiego miejsca w życiu nie ma i być nie może. Zawsze zdaje się, że jest zbyt późno lub zbyt wcześnie; że zbyt wiele doświadczenia albo że zbyt mało. Zawsze coś stoi na przeszkodzie.
Nie chcę już więcej kochać, cierpieć, czekać ani wierzyć w rzeczy, których nie potwierdza życie.

Komentarze

© 2007 - 2024 nakanapie.pl