Wasyl Słapczuk
Zostań fanem autora:

Wasyl Słapczuk

Autor, 62 lata
7 /10
1 ocena z 1 książki,
przez 1 kanapowicza
Urodzony 23 grudnia 1961 roku na Ukrainie (Zboryszów Nowy)
Wasyl Słapczuk, ukr. Василь Слапчук, ros. Василий Слапчук – ukraiński poeta, prozaik, krytyk literacki. Laureat Nagrody Państwowej im. Tarasa Szewczenki (2004), Zasłużony Artysta Ukrainy (2001).

Po ukończeniu szkoły średniej we wsi Łobacziwka podjął naukę w łuckiej Szkole Zawodowej Nr 1, a następnie pracę w Fabryce Samochodów "Komunar" (miasto Zaporoże).

Służbę wojskową odbywał w Afganistanie. Służył w 3 batalionie 66 Samodzielnej Zmotoryzowanej Brygady Strzeleckiej, która stacjonowała w Dżelalabadzie. 4 czerwca 1981 r. został kontuzjowany, a 18 czerwca 1981 r., podczas szturmu głównej bazy mudżahedinów Tora Bora (prowincja Nangarhar) ciężko ranny.

W 1993 r. ukończył filologię ukraińską Łuckiego Instytutu Pedagogicznego (dziś Wschodnioeuropejski Państwowy Uniwersytet im. Łesi Ukrainki), w 2011 r. obronił pracę doktorską.

Książki

Nowiutki rower starych binokli
Nowiutki rower starych binokli
Wasyl Słapczuk
7/10
Seria: Mała Seria Przekładów Poetyckich

"Nowiutki rower starych binokli" (oryginalne wydanie w 2007) - tom poetycki wybitnego ukraińskiego poety Wasyla Słapczuka - jest wyjątkowym zjawiskiem we współczesnej poezji, być może nawet nie tylko...

Księga zapomnienia
Księga zapomnienia
Wasyl Słapczuk

KSIĘGA ZAPOMNIENIA to książka przeciwko wojnie. Wojnie w każdym znaczeniu tego słowa, w każdym jego sensie. Tej, która teraz toczy się na Ukrainie, tej która toczyła się w Afganistanie, tej, którą wsz...

Wieczorne słońce
Wieczorne słońce
Wasyl Słapczuk
Seria: Wschodni Express

„Te wiersze są jak on, on jest ja one. Mądre, subtelne, ironiczne, życzliwe, sarkastyczne, filozoficzne, wchodzące w interakcję ze współczesnością, uniwersalne i ukraińskie, zdystansowane. O wojnie, o...

Cytaty

Dziewczyna od studni
wraca,
pałąk koromysła
na ramionach przytrzymuje.
Talia giętka
każdą linią
się rysuje.
Tyczyna się zapatrzył.
Oto połączenie
dokładności z doskonałością.
Dziewczyna jeszcze cnotliwa,
a Tyczyna
prawdy spragniony.
Tyczyna - poeta.
Fanio - wiejski głupek.
Fanio pyta Tyczynę:
- Czemu z ciebie
ludzie się śmieją?
- Bo myślą, że jestem
nie taki jak oni -
odpowiada Tyczyna
i on z kolei pyta:
- A z ciebie czemu?
- Bo myślą, że oni są
nie tacy, jak ja.
Żołnierz krew przelewa,
poeta przelewa
atrament.
Tyczyna pióro
w kałamarzu
macza.
Zanim pióro
do papieru
doniesie,
atrament wysycha.
Czasami czysty
arkusz
może opowiedzieć
więcej
niż zapisany. Żołnierz raport
o przeniesienie do rezerwy
składa.
I tylko poeta
pola walki nie opuszcza.
O każdym z nas
można powiedzieć,
że się urodził
przypadkowo.

Komentarze

© 2007 - 2024 nakanapie.pl