Igrzyska Śmierci recenzja

Dzisiejszą recenzję zacznę trochę nietypowo, bo i książka również nietypowa.
Kilka miesięcy temu spotkałam się z wielkim poruszeniem na temat trylogii
„Igrzyska śmierci”. Nie miałam okazji wcześniej jej czytać, filmu również nie oglądałam z myślą, że to jeszcze nie czas dopóki nie przekartkuję powieści.
Będąc pewnego dnia w księgarni nie mogłam się zdecydować, tyle pięknych książek, którą wybrać? Gdy nagle pomiędzy tonami innych lektur znalazłam pakiet dość ciekawie wyglądał i oczywiście w atrakcyjnej cenie. Były po „Igrzyska śmierci” Suzanne Collins. I od tego momentu zaczęła się moja przygoda z tą trylogią…
Autorka tej powieści nie była mi w ogóle znana, myślę, że większości z nas. Do czasu kiedy oferowała światu „Igrzyska śmierci”, pozycję, która odbiła się głośnym echem na całym świecie. Warto przybliżyć trochę pałały jej zamysł.
Na zgliszczach dawnej Ameryki Północnej zaistniało państwo Panem, jest on podzielony na dwanaście dystryktów. Każdy z nich specjalizuje się w innych usługach. Co roku urządzane są dożynki, gdzie z każdego dystryktu wyłaniane są dwie osoby chłopak i dziewczyna. To oni później stoczą walkę na śmierć i życie na arenie gdzie wygrywa tylko jedna osoba.
„Głodowe Igrzyska” w których będą brać udział, mogą dać zwycięstwo i już nigdy nie cierpieć z brak pożywienia, lub przynieść prawie pewną śmierć.
Głowna bohaterka Katniss wraz z siostrą i matką udały się na główne głosowanie. Po śmierci ojca to ona stała się głową rodziny, zapewnia jej pożywienie, upodobała sobie polowania.
Trybutami, którzy wystąpią w siedemdziesiątych czwartych „Głodowych Igrzyskach” są…
Powiem szczerze, że na początku książka nie wydawała się zbyt zachwycająca. Zdziwiło mnie, że autorka rozciągnęła tak przygotowania do całych igrzysk. Jednak im dalej czytałam nie było miejsca na takie zastanowienia. Akcja mknęła w niespotykanie szybkim tempie. Co strona można było dowiedzieć się o wielu niebezpieczeństwach na arenie. Kapitol naprawdę nie oszczędza swoich trybutów. Wymyślenie tak okropnych walk pomiędzy młodymi ludzi i zmuszanie ich by zabijali się nawzajem, graniczy ze zdrowym rozsądkiem.
Książkę czyta się niezwykle szybko, z prędkością światła pochłaniałam kolejne rozdziały.
Niestety zbliżał się koniec. Muszę przyznać, że dawno nie pochłonęła mnie tak żadna książka.
Bardzo dobrze zrobiłam, ze kupiłam cały pakiet, nie muszę czekać na kupno kolejnej części.
Lektura ta jest bardzo ciekawa jednocześnie przerażająca. Panujący głód i tragiczne warunki, dają trochę do myślenia. Wiem, że jest to tylko książka, ale bardzo realistyczna.
Bardzo przejęłam się tą książką, z niecierpliwością będę czytała kolejną część.
Z czystym sercem polecam wszystkim.