Igrzyska Śmierci recenzja

"Igrzyska Śmierci" trafiły w moje ręce właściwie przez przypadek już prawie rok temu i od samego początku zgodziłam się ze zdaniem, że "ta książka uzależnia".
Szesnastoletnia Katniss Everdeen mieszka z matką i młodszą siostrą Prim w państwie Panem, utworzonym na ruinach dawnej Ameryki Północnej i składającym się z Kapitolu oraz dwunastu dystryktów. Co roku każdy z nich musi dostarczyć chłopca i dziewczynę między dwunastym i osiemnastym rokiem życia na Głodowe Igrzyska - turniej na śmierć i życie, transmitowany na żywo przez telewizję. Uczestnicy igrzysk są losowani spośród wszystkich osób w danym dystrykcie podczas tzw. Dożynek.
Książka rozpoczyna się w momencie przygotowań do dożynek, podczas których wylosowana zostaje Prim, zastępuje ją jednak Katniss. Drugim trybutem zostaje Peeta Mellark, chłopiec, który przed laty ocalił rodzinę Katniss przed śmiercią głodową. Oboje trafiają na arenę i muszą dać z siebie wszystko, żeby wygrać, jednocześnie cały czas udając romans, mający im zapewnić popularność.
W początkowych rozdziałach poznajemy historię powstania Panem i Igrzysk Śmierci, Dwunasty Dystrykt, jego mieszkańców i ich zwyczaje. Później akcja przenosi się do Kapitolu, pokazując nam jego obywateli, którzy według Katniss przypominają bardziej dziwne, egzotyczne ptaki, niż ludzi, a także trybutów z innych dystryktów.
Ale prawdziwa akcja zaczyna się, gdy Katniss trafia na arenę i zaczyna się walka o przetrwanie, przy czym wszystko coraz bardziej się komplikuje. Zawierane i zrywane są sojusze, giną kolejni trybuci, pojawiają się kolejne zabójcze pułapki, a uczucie głównych bohaterów staje się mniej na pokaz, a za to prawdziwsze. Ostatnia scena na arenie wzrusza, intryguje i rozpoczyna wątek przewodni drugiej części, kontynuowany tez w trzeciej. A gdy wreszcie dociera się do ostatniej strony, jeśli pod ręką nie ma "W pierścieniu ognia", ma się przykre uczucie niedosytu.
Jest to niezwykle ciekawa i wciągająca książka, polecam ją każdemu, kto szuka ciekwaej lektury.