Awers

Muszę się wam przyznać, że z kolejną antalogią uświadamiam się, że są to naprawdę wartościowe mixy autorów. Nie dość że #awers to skarbnica wielu wspaniałych twórców kryminałów, a także idealna pozycja dla początkujących i mniej znanych.

Różnorodność bijąca od każdego pisarza odzwierciedla niesamowite umysły i pomysły w nich skąpane.
Oprócz historii kryminalnych mamy wiele odniesień do naszych zachowań. Nie zawsze są to mądre posunięcia, jednakowoż zawsze mogą się wiązać z innym końcem.
Sam fakt napisania opowiadania, aby łączyło w sobie wszystkie potrzebne i ukryte wartości, ciekawą fabułę oraz trzymanie w niepewności nie jest rzeczą łatwą. Jedni pisali tak, że szczęka opada i jesteśmy zaskoczeni poprawdzenia śledztwa, inni natomiast muszą jeszcze podszkolić swoje artystyczne wizje.

Mam nadzieję, że przełamiecie się do antalogii, ponieważ skarby jakie można tutaj znaleźć nie ukażą się nigdzie indziej, chociaż kto wie, niektóre z opowiadań można śmiało rozwinąć i dać dłuższe życie.

Wstyd się przyznać, ale dopiero tutaj poznałam styl pani Rogali i bardzo przypadłyśmy sobie do gustu.

Do samej pozycji nie mam nic. Wolę jednak jedną pełną książkę, jednego autora, zamiast opowiadań. Trudno wyrobić sobie zdanie, który pisze lepiej :)

To nie pierwsze przeczytane przeze mnie opowiadania w tym miesiącu, ale też nie ostatnie. Poprzednie były upiorne, tym razem czas na kryminalne. A jest w czym wybierać, bo w antologii „Awers” zebranych zostało dwanaście opowiadań znanych polskich autorów powieści kryminalnych.

I jak to w przypadku antologii różnie bywa, są lepsze opowiadania i gorsze, bardziej zapadające w pamięć i mniej, tak w tym przypadku widać, że zarówno autorzy, jak i wydawnictwo zadbali o wysoki poziom wszystkich tekstów. Zapowiadana jako najlepsza antologia kryminalna od lat, rzeczywiście na takie miano zasługuje. Praktycznie każde z opowiadań prócz ciekawej intrygi, niesie ze sobą ładunek emocjonalny i mogłoby stanowić podwalinę dłuższej formy literackiej.

Na duże uznanie moim zdaniem zasługują teksty Adriana Bednarka o krzywdzie sprzed lat domagającej się krwi, Izabeli Janiszewskiej dotyczące ciekawego zagadnienia mikroekspresji oraz Przemysława Żarskiego o budzącym duże emocje porwaniu samochodu wraz z niemowlęciem. Robert Małecki i Małgorzata Rogala postanowili dać głos bohaterom znanym nam z ich powieści, bardzo udanie zresztą.

Oczywiście wspólnym mianownikiem każdej z historii jest zbrodnia, choć jej motywy różnią się od siebie. Możemy obserwować ją oczami śledczych, rodzin ofiar i samych morderców. Czy każda z nich doczeka się wyjaśnienia? Kary? Czy dobro zawsze zatriumfuje nad złem?

Jedynym minusem opowiad...

Znacie to uczucie, gdy po przeczytaniu kilkuset stron powieści czujecie niedosyt? Jak więc nasycić się kilkudziesięcioma stronami opowiadania? Ja, szczerze mówiąc, nie potrafię, ale nie znaczy to, że nie próbuję się przekonać do tej krótszej formy, zwłaszcza, gdy z okładki antologii krzyczą nazwiska takie jak Bednarek czy Janiszewska.

"Awers" to zbiór dwunastu opowiadań polskich autorów, z trojgiem z nich zetknęłam się po raz pierwszy, pozostali byli mi już dobrze znani.

"Nieznajoma" Adriana Bednarka podobała mi się znacznie bardziej niż jego opowiadanie o Karolu Kocie z "Seryjnych morderców". Ta historia miała w sobie to "coś", co powoduje, że ten autor jest jednym z moich ulubionych. Przypominała mi trochę "Córeczki" i z pewnością była jedną z najlepszych w tej książce.

"Niebiański dom" Ryszarda Ćwirleja stanowi niejako wstęp do genialnej powieści "Niebiańskie osiedle", w której znalazło się we fragmentach. A że to jedna z lepszych książek, jakie ukazały się w tym roku, to i opowiadanie jest świetne.

"Czarne niebo" Hanny Greń okazało się być miłą niespodzianką, ponieważ jego bohaterem był Gredtke, znany z serii z Dionizą. Zawsze lubię dowiadywać się więcej o postaciach drugoplanowych, a w dodatku ta opowieść była bardzo emocjonalna. Podobała mi się.

"Maryjka" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Marty Guzowskiej i nie planuję kolejnego. To było po prostu dziwne. Język, styl, wątki... zdecydowanie nie dla mnie.

Dzisiaj podzielę się z Wami moimi wrażeniami dotyczącymi najnowszej antologii wydanej przez @czwartastrona 🥰 znajdują się w niej opowiadania 12 najlepszych pisarzy i pisarek naszego kraju, bez których gatunki, takiej jak kryminał czy thriller w ogóle by nie istniały. "Awers", bo o tej antologii mowa, jest prawdziwą ucztą dla czytelnika. Zawiera w sobie wszystko to, czego w książkach szuka wielbiciel kryminału. "Awers" to kwintesencja brudu, tragizmu, kłamstwa, ciemnej strony człowieka, która była, jest i będzie obecna w świecie, póki żyje człowiek.

Nie będę wybierać najlepszego opowiadania, ponieważ nie jestem w stanie. Wymienię jednak kilku autorów, których krótka forma najbardziej zapadła mi w pamięci, która zmusiła do refleksji, która wywarła na mnie wrażenie i sprawiła, że jeszcze bardziej polubiłam ten gatunek literacki.

W pamięci utkwiło mi opowiadanie @adrian_bednarek_autor , które pokazało, jak bardzo można się pomylić, jak chęć zemsty może zniszczyć komuś życie. @robertmalecki.autor swoim opowiadaniem, które należy do dłuższych w tej książce zapewnił mnie, że nie mam się co bać i muszę sięgnąć po jego powieści. Podobnie sprawa ma się z @przemyslawzarski @malgorzata.rogala.pisarka @izabelajaniszewska.autorka - rewelacyjne, krótkie, przemyślane historie ukazujące kunszt, któremu nie można się oprzeć. @bartosz_szczygielski i jego popaprana "Przystawka" na pewno szybko nie opuści mojej głowy - czekam na kolejne powieści! @magdastachula świetnie por...

“Awers” to zbiór dwunastu kryminalnych opowiadań. Jedne z nich podbiły moje serce bardziej, inne mniej. Najbardziej w pamięć zapadło mi opowiadanie Adriana Bednarka, które kryło w sobie nie tylko świetnie opisane krwawe sceny, ale także zaskakujące zakończenie. Drugim opowiadaniem jest to napisane przez Magdę Stachulę. Nawiązanie do “Idealnej”, czy “Strach, który powraca”, przywołało we mnie miłe wspomnienia i wzbudziło uczucia, które ogarniały mnie podczas tych lektur. Coraz bardziej cenię sobie antologie. To świetny sposób, aby poznać styl autora, jego pomysł na kryminalną zagadkę i być może zostać zachęconym do sięgnięcia po jego pełnowymiarową powieść. “Awers” zebrał próbki naprawdę kultowych pisarzy. Każda historia jest inna i myślę, że każdy znajdzie tu coś dla siebie. Emocje, szokujące zwroty akcji, krwawe sceny, psychologiczne rozterki… Spędziłam z “Awersem” kilka przyjemnych godzin, dozowałam sobie opowiadanie po opowiadaniu, czując, że wyciągam z nich to, co najlepsze. Polecam sięgnąć po tę książkę szczególnie tym, którzy dopiero zaczynają przygodę z kryminałem, ale nie tylko! Fani gatunku również odnajdą tu naprawdę ciekawe smaczki.

Awers to dzisiejsza premiera. Zbiór opowiadań polskich pisarzy, których twórczość zna większość z nas.
Dwunastu autorów dało nam opowiadania,które wypełnią i umilą nam te deszczowe i jesienne wieczory.
Każda historia jest inna ale łączy je jedno : ZBRODNIA.
Zbrodnia przepełniona gniewem,żalem oraz zemstą. Dowiecie się czuje człowiek, który musi dokonać zemsty by móc dalej żyć.
Niekiedy jednak nie jest tak łatwo, jak mogłoby się wydawać. Czasami się zdarza,że to ofiara jest katem a manipulacja robi swoje.

Mocnym wstępem rozpoczął książkę @adrian_bednarek_autor . Muszę przyznać,że to jego historia była najlepsza. Od początku bardzo mnie zaintrygowała
a im szłam w jej głąb , tym było jeszcze lepiej. Zakończenie było zaskakujące i pokazało,że nie zawsze jest tak jak to ukazują.

Nie ma tutaj złych opowiadań bo każde miały coś w sobie. Niektóre niestety nie przypadły mi do gustu , ale większość z nich była bardzo dobra.
Dlatego zachęcam do przeczytania i zobaczenia jak to będzie w waszym przypadku. Może wam się spodobają wszystkie historie, kto wie.

„Awers” to zbiór opowiadań kryminalnych Adriana Bednarka, Ryszarda Ćwirleja jak i pozostałych jeszcze, dziesięciu czołowych polskich „kryminalistów”. Jedne opowiadania mniej inne bardziej interesujące. Autorzy przedstawiają mroczne historie gdzie nie zawsze sprawiedliwość triumfuje. Pozycja na tyle ciekawa, że czytelnik niejako może porównać warsztaty autorów, chociaż to jest utrudnione z uwagi na okrojone wersje opowiadań. Część autorów daje się tu poznać z innej, nieznanej dotąd strony. Zaskakują tak jak Małgorzata Rogala z Agatą i Tomkiem czy Robert Małecki ze Skalską. Historie w różnych klimatach, w różnych miejscach, opowiedziane innym tempem jak i stylem. Dodatkowym atutem pozycji jest to, że nie ma tu „lania wody” czy zapychaczy. Krótko i na temat.