Dobra rodzina

Książki oparte na prawdziwych wydarzeniach wywołują więcej emocji. Sama świadomość tego, że ileś procent prawdy jest na kartach powieści, wciska pewne guziki przy emocjach, które je podkręcają.

Czy "Dobra rodzina" naprawdę była dobra? Z pozoru na pewno. Nie raz, nie dwa słyszało się, że ktoś w "idealnej" rodzinie się wyłamał. Porwał. Zabił. Znęcał się. Ktoś okazał się być psychopatą, ktoś seryjnym mordercą, ktoś za mocno/za mało się zakochał. Samo życie pisze tak ciężkie, pokręcone scenariusze i człowiek zastanawia się, po co to wszystko?

Katarzyna Troszczyńska wzięła na warsztat dramat rodziny, który wywołuje naprawdę sprzeczne emocje. Niedowierzanie. Po przeczytanej lekturze ma się wrażenie, że coś jest niedopowiedziane. Mroczna, okrutna tajemnica okazuje się być bliższa niż się wydaje, a jednak zaskakuje na tyle, by zrobić zamieszanie w głowie. Nie znałam historii rodziny Betlejów. Można powiedzieć - historia jakich wiele. Jednak dla każdej rodziny jest to dramat, który sprawia, że ich życie nigdy nie będzie takie samo.

Co ciekawe, Autorka tak myli tropy, że nie jest się w stanie wskazać od razu sprawcy. Można mieć podejrzenia, ale kolejne wydarzenia sprawiają, że owe podejrzenia tracą na ważności. Historia skupia się na istotnych sprawach, które trzymają w napięciu, a akcja ciągle gna do przodu.

"Dobra rodzina" spokojnie może być klasyfikowana jako "true crime". Historia opisana z kilku perspektyw wciąga i mąci jeszcze bardziej...

Solowy debiut dziennikarki Katarzyny Troszczyńskiej pt. „Dobra rodzina” to książka kryminalna, której fabuła opowiada o prawdziwych zdarzeniach, true crime, które tylko w niewielkim stopniu, na życzenie osoby bliskiej sprawie, zostały zmieniane. Doszło do nich pod koniec maja 2006 w małej polskiej miejscowości. Zaginęła dwudziestokilkuletnia dziewczyna, pochodząca z dobrego, spokojnego domu. Kilka dni później po anonimowym telefonie zostaje odnalezione jej ciało, a oskarżenia o zbrodnię padają na jej młodszą siostrę i jej chłopaka. Tyle, że dla wszystkich, którzy znają dziewczyny, jest to niewyobrażalne – przecież łączyła je naprawdę bliska więź, to niemożliwe, by jedna była w stanie zabić drugą. Mają rację? Historia przedstawiona jest bardzo szeroko, z perspektywy wielu postaci zamieszanych w sprawę. Im głębiej poznajemy historię, tym ta staje się coraz mniej jasna – tropy się mnożą, na jaw wychodzą tajemnice, które, okazuje się, że każdy skrywał przed każdym. Wszystko to przedstawione jest prosto, z dziennikarską, wręcz reporterską precyzją, bez oceniania. To czytelnik ma wyciągnąć wnioski, a może nawet nie, może po prostu zastanowić się nad zagadnieniami, jakie ta sprawa porusza, tj. istotą rodziny, reakcją społeczeństwa na zbrodnię, rolą mediów. To książka, mimo jej prostoty stylu, mocna, wstrząsająca i przejmująca. Troszczyńska zrobiła tu kawał dobrej dziennikarskiej i pisarskiej roboty, polecam!

Opowiedziana w tej książce historia jest oparta na faktach.

Zaginięcie młodej kobiety. Zrozpaczona rodzina. Nurtujące pytania. Tajemniczy informator. Podejrzana siostra zaginionej.

Nie od początku ta historia mnie zaciekawiła. Dopiero w pewnym momencie "poczułem ją". Początkowo czułem się jak intruz, złodziej rodzinnego dramatu, nieproszony gość. Jednak z każdą kolejną przeczytaną stroną zacząłem dostrzegać rosnący poziom ładunku emocjonalnego, że emocje bohaterek i bohaterów książki dosięgają mnie. Czułem ich rozpacz. Towarzyszyłem im w momentach ich rozpadu. Bardzo chciałem im pomóc, gdyż wiedziałem, że "wszyscy tutaj nie mogą się rozpaść". Wsłuchiwałem się w rytm ich serc i bardzo im kibicowałem, by udało się uporządkować rozwalone puzzle ich życia.

Autorka dość dokładnie pokazała wszystkie bohaterki i wszystkich bohaterów. Dzięki temu mogłem ich lepiej poznać, stali mi się bliżsi. To było dla mnie bardzo ważne, gdyż w rezultacie każda_y z nich odegrał w tej historii swoją rolę. Dzięki temu dramatyczna zbrodnia została pokazana z różnych perspektyw.

Ta historia nie przejdzie bez echa. Ja po jej przeczytaniu pozostałem z ogromną ilością pytań w głowie. Długo po lekturze milczałem. "Słowa wypowiedziane stają się rzeczywistością, z którą trzeba się zmierzyć, a nie zawsze ma się w sobie na to gotowość". Ja w tym momencie nie miałem jej w sobie...

DOBRA RODZINA to godny polecenia thiler oparty na faktach, w którym miesza się ogr...

Reportaż o zbrodni może przyjąć wiele form, od relacji z rozprawy przez chronologiczny opis wydarzeń po próbę ich sfabularyzowania. Każda konwencja ma swoje plusy, choć jeśli chodzi o ten gatunek, to najważniejsze są przecież fakty i obiektywizm. Nic mnie tak nie wyprowadza z równowagi, jak reportaż napisany pod tezę autora, lepiej znoszę pewne podkoloryzowanie na potrzeby splecenia i uzupełnienia historii.
"Dobra rodzina" to powieść oparta na faktach, w której jednocześnie mamy tezę autorki, nie jest ona jednak na szczęście bardzo nachalna. Przed lekturą znałam przebieg prawdziwych wydarzeń, więc miałam już wyrobione zdanie na temat tej sprawy, odmienne od tego, które narzuca narracja prowadzona z perspektywy członków rodziny.
Katarzyna Troszczyńska miała trudne zadanie, ponieważ mimowolnie tego typu reportaże odnoszę do ich mistrzyni, czyli Magdaleny Majcher. W "Dobrej rodzinie" nie odnalazłam tego poziomu empatii i wrażliwości, w zasadzie w ogóle nie poczułam choćby znikomych emocji. I mam przez to pewien dysonans, bo obiektywnie to solidny reportaż i jako suche przedstawienie faktów w klasycznym ujęciu gatunku oceniłabym go lepiej niż w tej fabularyzowanej wersji. Bo chyba po to wchodzi się w narrację oczami uczestników wydarzeń, by czytelnik mógł wczuć się w ich sytuację, a do tego konieczne są opisy przeżyć wewnetrznych a nie tylko zachowań.
Zmiany, które wprowadziła autorka, trochę zaburzyły tę historię. Nie byłam w stanie wyrzucić faktów z głowy i pr...

Typowa polska, kochająca się rodzina. Maj. I nagle jak grom spada na nich tragedia. Ola, jedna z córek nie wraca do domu pociągiem jak zawsze. Mijają kolejne godziny, a kontaktu z dziewczyną wciąż nie ma. W końcu po kilku dniach zostają odnalezione jej zwłoki.
Gdyby tego było mało główne podejrzenia zostają skierowane w siostrę Oli i jej chłopaka. To ta dwójka miała dopuścić się bestalskiego mordu i ukrycia ciała dziewczyny.
Podobno idealna rodzina nie istnieje i każda skrywa swoje sekrety za drzwiami domu. Ale co takiego musi kierować młodsza siostrą, żeby zdecydowała się zabić tą starszą? Z ustaleń policji wynika, że od dziecka były ze sobą nierozłączne. Wszystko robiły razem i łączyła je wyjątkowa więź. Rzekomym motywem zabójstwa był chłopak, o którego obie się posprzeczały. Ale czy to naprawdę wystarczający powód by zabić? Nie wyobrażam sobie tego co doświadczyli rodzice i brat dziewczyn. W przeciągu kilku dni stracili dwie córki i dwie siostry. Jedną na zawsze, a drugą na czas otrzymanego wyroku. Największą siłą tej rodziny jest jednak fakt, że nikt nie odwrócił się od Bereniki. Że choć że śmiercią Oli nie mogli się pogodzić to tym samym nie chcieli zostawić drugiej córki samej sobie w więzieniu.
Dobra rodzina to historia inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, jakie miały miejsce w 2006 roku. W przyszłym roku 2023 oskarżona będzie mogła starać się o przedterminowe opuszczenie więzienia. Trudno ocenić takie sytuacje, bo są to bez zwątpienia ogromne ludzkie...

"Dobra rodzina" to wstrząsająca opowieść inspirowana prawdziwą historią.

W 2006 roku w niedużej miejscowości ginie dziewczyna. Trzy dni później w lesie zostają odnalezione jej nagie zwłoki. Wszyscy są wstrząśnięci, tym bardziej że podejrzenie szybko pada na młodszą siostrę zamordowanej, Berenikę i jej chłopaka. Rodzice nie wierzą w jej winę i zrobią wszystko, żeby córka nie trafiła do więzienia. Czy Berenika jest niewinną ofiarą, bezwzględną morderczynią, a może działała pod wpływem silnych emocji? Kto jeszcze może być winny śmierci jej siostry?

Katarzyna Troszczyńska sięgnęła do akt sądowych, aby odtworzyć historię rodzinnego dramatu. Prowadzona wielotorowo narracja pozwala poznać wszystkie postacie dramatu, który stał się ich udziałem. Każdy ma własną perspektywę, co powoduje niezły mętlik, sprawa nie będzie więc prosta. Wstawki z przesłuchań czy wyroku sądowego były dodatkowym niuansem pozwalającym jeszcze lepiej wgłębić się w tę historię. Rodzinne więzi, przyzwoitość, robienie czegoś na pokaz, to trudne i bardzo niejednoznaczne zagadnienia, które autorka pozostawiła naszej ocenie.

Książka jest spójna i zwięzła, napisana przystępnym stylem, a reporterski przekaz zostawia miejsce na własną interpretację. Nieczytuję zbyt wielu powieści z gatunku true crime, ale po kolejną pozycję pani Troszczyńskiej sięgnę z pewnością.

Ola wyszła rano do pracy i ślad po niej zaginął. Zaniepokojona mama jak i cała rodzina postanawia rozpocząć poszukiwania. Kiedy po kilku dniach odnajdują ciało dziewczyny, a następnie oskarżony zostaje Mateusz, chłopak Bereniki młodszej siostry, a po nim zaraz dziewczyna, rodzina nie jest w stanie w to uwierzyć. Przecież dziewczyny były ze sobą tak blisko! Czy uda się wyjaśnić tę sprawę? Czy młodsza siostra mogła coś zrobić starszej?

Czytałam i nie dowierzałam. Książka przedstawiona jest z kilku stron, co chwila dowiadywaliśmy się nowych faktów, które miały wpływ na życie Oli. Autorka wprowadziła nas w taki stan, że sami nie wiemy komu ufać. Pod koniec historii większość była podejrzana.

Najlepszą informacją jest chyba to, że jest to historia która wydarzyła się naprawdę.

Ciekawie pokazana jest postawa Bereniki. Nic nie wskazywało, że może być jakoś zamieszana w zaginięcie siostry. Jej postawa mogła być oceniana przez wielu psychologów i nie wiem czy znaleziono by poprawne i pewne rozwiązanie.

Do dzisiaj jest to w sumie jedno z ciekawszych spraw w polskiej kryminologii.

Jeśli jeszcze nie czytaliście książki, to serdecznie polecam.