Dziedzictwo Smoków. Łowczyni

Początek książki był fajny, generalnie do połowy mi się naprawdę podobało. Początkowy wątek nie był jakiś odkrywczy, gdzieś już coś podobnego czytałem, ale było fajnie, i to jest najważniejsze. Dopiero gdzieś w połowie moja wcześniejsza ekscytacja spadła.
Dlaczego? Dlatego że wątek, który dział się w rezydencji był trochę za długi. W pewnym momencie zacząłem myśleć, że właśnie tak książka będzie już wyglądać do końca. Przypominało mi to za bardzo romanse albo nawet erotyki (tym bardziej że książka zawiera trochę romansu) gdzie jakaś potężniejsza istota typu właśnie smok, wilkołak itd. Zabiera swoją ‘zdobycz’ do posiadłości i tam przetrzymuje, aż ta się w nim nie zakocha. Wydawało mi się, że tak to będzie dalej wyglądać. A taka perspektywa mi się kompletnie nie podobała i poczułem rozczarowanie.

Na szczęście tak nie było. Później, kiedy wątek w podziemiach rezydencji się skończył, moja ekscytacja poszybowała jeszcze wyżej nowym światem przedstawionym. Smoki, smoki i jeszcze raz smoki. Smocze miasto. I bardzo duża ilość wiedzy o samych smokach, a nie tylko że "No są smoki, mają magie, zieją ogniem, koniec informacji" Co prawda ogromna szkoda, że tak mało było ich przedstawionych w swojej prawdziwej formie, a właśnie na to najbardziej liczyłem. Zamiast tego, przez większość książki są w formie ‘anthro’ (pośredniej) i czasem ludzkiej.

Wątek w podziemiach rezydencji nie był zły, było kilka fajnych scen. Jak chociażby zajebiste Oro :D. Ale o wiele bardzie...

W Królestwie Damarii przeznaczeniem Fay jest jedno — zabijanie smoków. Król wychował ją na swoją Bestię, jednak wielu rzeczy o niej nie wie. Łowczyni wie, że inni dowódcy śledzą każdy jej ruch, a potknięcie może kosztować życie. Pewien czerwonooki smok ma plany względem Fay i nie pozwoli, aby dziewczyna wykradła się z jego szponów. Co pocznie Władczyni Cieni, gdy przyjdzie jej się zmierzyć z wrogiem o wiele potężniejszym, niż kiedykolwiek mogłaby przypuszczać? Czy Łowczyni zdoła uratować przed zagładą nie tylko ludzi, ale też swoje serce?
.
Za egzemplarz dziękuję @wydawnictwofeniks oraz @emilia.ziolkowska.autorka i za możliwość jej przeczytania. Dziękuję również, że mogłam ją objąć patronatem, ponieważ jest naprawdę wyjątkowa. Jak wiecie, ja na ogół nie bawię się w patronaty i w ogóle się do nich nie zgłaszam. Mam na koncie dwa i ten jest moim trzecim, ale … Dla takich historii warto! No ale do rzeczy, główną bohaterką jest Fay, która jest po prostu świetna, momentami strasznie wkurzająca. Na początku gdy o niej czytałam miałam wrażenie, że gdzieś już tą osobę widziałam, spotkałam, i nagle mnie olśniło. Fay to wypisz wymaluj JA ! Więc nie dziwne jest też to, że ją pokochałam totalnie. Ogólnie rzecz biorąc książka jest intrygująca i nie da się przewidzieć niczego. Wszystko ma swoje tempo i na szczęście nic nie gna na łeb na szyję. Urzekły mnie opisy, chociaż ich na ogół nie lubię, ale jeżeli są napisane w taki sposób, że mnie wciągają bardziej w czytanie to nie ma...