Extasia

Przystań, mała, skrajnie religijna społeczność zbudowana na absolutnej mizoginii i pozostałości ze świata, który istniał kiedyś. Świata, w którym chciwość, łgarstwo i lubieżność kobiet doprowadziła do wojny i zniszczenia planety. A przynajmniej tak wierzą ludzie w Przystani. A ona, ta, której imię nie ma znaczenia, po pięciu długich latach życia w cieniu grzechu, który jej niewierna matka rzuciła na rodzinę, zostanie teraz świętą…

Gdy piszę te słowa, nie jestem pewna swoich uczuć wobec tej książki i szczerze mówiąc, chwilę mi zajęło zanim znalazłam z nią wspólny język. Nie zrozumcie mnie źle, ta książka jest bardzo dobrze napisana i momentami płynie się przez nią jak przez dobrą poezję, ale wchodząc w te historię z myślą, że skończą ją z pozytywnymi uczuciami, to cóż, trochę się myliłam. Bo wszystko co mi towarzyszyło ani przez chwilę nie było pozytywne. Bo kipiała, wręcz płonęła we mnie wściekłość i furia. A główną tego przyczyną była przemoc wobec kobiet, co sprawiało, że nie była to łatwa lektura. Wiedziałam też, że ta historia jest oparta na religii, ale nie zdawałam sobie sprawy, jak głęboko w niej jest osadzona, co często skutkowało tym, że się gubiłam w tym co się dzieje i nie rozumiałam części użytej terminologii. Bo religia, która w niej jest opisana nie rodzi się z dobroci. Extasia to zdecydowanie ciekawa lektura, której fabuła opiera się na odzyskaniu władzy i odnalezieniu swojej prawdziwej rodziny. Brzmi to bardzo ujmująco i takie było, mimo, że podr...

Mroczna, brutalna, niepokojąca i zaskakująca. Taka jest Extasia. W ogólnym zarysie jest to opowieść o świecie w którym mężczyźni mają władzę, kobiety w założeniu są grzeszne i paktują z diabłem, a tylko pobożne życie w jedynej ocalonej przez Boga wiosce rządzonej przez radę starszych (mężczyzn oczywiście) może ocalić ich przed złem. Brzmi znajomo? A jednak ta powiesc, mimo, że opiera się na dość popularnym wątku, nie jest nudna, schematyczna czy przewidywalna. Jest jak burza przywołana przez czarownicę - gwałtowna i zaskakująca do samego końca.
__
Młoda dziewczyna, mieszkanka Przystani, drży z oczekiwaniu aż zostanie namaszczona na nową, jedną z czterech, świętą wioski i dostanie swoje nowe imię - Amity. To w końcu zmyje z niej i jej rodziny hańbę jej matki. To ochroni ludzi przed diabłem i jego bestiami, bo dobry bóg, mając wszystkie święte wybrane nie pozwoli krzywdzić swych ludzi. W końcu to święte biorą na siebie wszystkie grzechy, spowiedzi i gniew ludzi. Jednak nie wszyscy uważają ze powinna ona zostać namaszczona. Gdy dostaje tajemniczą wiadomość od swojej byłej przyjeciolki, teraz jednej ze świętych, idzie na spotkanie, które zmienia wszystko. Dowiaduje się ze są poza ich wioską inni ludzie - kobiety które mają moc. A namaszczenie i bycie świętą to nie cud w który wierzy dziewczyna tylko upodlenie i ból. Tak przynajmniej twierdzą. Przerażona ucieka widząc w tym sztuczki diabła. Jednak gdy mimo namaszczenia jej na świętą nadal giną mężczyźni i chłopcy z wi...

Lubicie książki, które mają w sobie mroczne elementy?

Pierwsze co mogę powiedzieć o „Extasi”, to to, że jest to książka mroczna, dość brutalna i specyficzna.

Autorka przedstawiła nam świat, w którym grupa fanatyków religijnych obwinia kobiety za każde zło. Wybiera swoje „święte”, nad którymi się znęca, a one przyjmują to z pokorą. Brzmi strasznie prawda?

Przyznam, że bardzo dziwnie czytało mi się tę powieść, bo z jednej strony mniej więcej domyślałam się co autorka chciałaby nam przekazać, a z drugiej było tam dla mnie zbyt dużo abstrakcji. Jednak znowu, czy w książce, w której mamy magię i kult maltretowania kobiet możemy mówić o zbyt dużej ilości abstrakcji?

Jeśli chodzi zaś o samo tempo akcji, to powiedziałabym, że jest dość nierówne. Pierwsze 100-150 stron wszystko pędzi (a tam akurat przydałoby się dłuższe wprowadzenie i lepsze wytłumaczenie zasad rządzących tym światem), żeby później niemożliwe zwolnić. Nie do końca mi się to podobało, wolę jednak gdy wszystkie wydarzenia rozłożone są równomiernie.

Wiecie, że lubię zwracać uwagę na okładki i w przypadku tej książki zdecydowanie skierowałam na nią swój wzrok. Podoba mi się jej klimat i to, że ma w sobie coś przyciągającego i zaskakującego. To zdecydowany plus.

Nie mogę powiedzieć, że „Extasia” jest moją ulubioną książką, myślę, że w okolicy ulubionych nawet się nie znajduje, ale zdecydowanie było to ciekawe doświadczenie i nie żałuje czasu, który na nią poświęcił...